HD's P.O.V.
Met een zonnebril op mijn neus liep ik door de stad. Het was niet slim om hier te blijven, met al die dingen die ik heb veroorzaakt. Maar deze stad was vertrouwt.
Ik ging snel een winkel in toen er twee agenten aan kwamen.
Ik had toch nieuwe kleren nodig.
Ik pakte een paar kleren van de goede maat en ging gelijk naar de kassa.
De kassabediende keek me verveelt aan terwijl ik pinde.
'Geen saldo.'
'Het spijt me, maar de kleren blijven hier lekker hangen.'
zei ze en ze lachte om haar eigen grapje. En het drong pas later door dat ik met de kleren naar buiten liep.
'Pardon, mevrouw, komt u eens onmiddellijk terug!'
De kassabediende liep me achterna en hield me tegen.
'Eerst betalen.' zei ze terwijl ze naar twee langslopende agenten wenkte.
Dat kon ik nu echt hebben.
Er bleven een aantal mensen staan en er ontstond een geroezemoes.
'Wat is er aan de hand?'
'Wil die vrouw kleren stelen....'
'Wat een schande....'
'Maar wacht eens, is dat niet die vrouw van die moorden?'
'Ik geloof het wel....'
Een vrouw liep naar een agent toe fluisterde iets terwijl ze angstig naar me keek.
De agent knikte en liep naar me toe.
'Mevrouw, kunt u meelopen naar het politiebureau?'
Nu zat ik echt in de problemen.
Kevin's P.O.V.
Ik rekte me uit en keek vermoeid waar ik was. Een kamer.
Er werd op de deur geklopt.
'Roomservice, meneer'
Roomservice?
Ik stapte uit bed en deed de deur open.
Een meisje rond de 17 jaar oud liep de kamer binnen met ontbijt.
'Dit ontbijt is gratis aangeboden door de directeur van hotel "Nachtstraat", net zoals het verblijf.
Hotel Nachtstraat wenst u een prettig verblijf.'
Hotel?
Voor dat ik iets kon vragen, was ze al weer weg. Ik keek wat er lag aan ontbijt.
Het karretje stond vol met broodjes vlees- en zuivelbeleg, en nog veel meer. Mijn maag rommelde en ik viel aan.
Toen ik vol was, kleedde ik me aan en liep naar de lobby om te vragen waar ik was.
'In het centrum van Vaalen, meneer.'
'Hoe ben ik hier gekomen?'
Als antwoord kreeg ik een hele uitleg wat er was gebeurd na de brand.
De brand!
'En daarom kreeg u gratis verblijf in dit hotel.' sloot de receptiemedewerker
af. Verward liep ik de lobby uit het centrum in. Ik had nieuwe kleren nodig, want in dit shirt zaten schroeiplekken. Ik ging naar allemaal winkels, maar ik vond niks fijns.
Uiteindelijk kwam ik bij een winkel waar ongelofelijk veel mensen voor stonden. Ik drong door de massa heen om te kijken wat er aan de hand was.
Een vrouw stond te vechten met een aantal agenten. Zij had geen schrammetje, terwijl de agenten allemaal kneuzingen en wonden hadden.
Die vrouw keek mij aan, en mijn hart stond stil.
Zij was het.
De Hartendief.
JE LEEST
De hartendief
HorrorIn Vaalen zijn binnen een jaar honderd mensen verdwenen. Niemand weet wie het heeft gedaan. Maar een ding is zeker: Als de 1000 harten zijn verbrandt, komt het belangrijkste hart van het land....