Hiçbir şey yazmak istemezdim buraya. Okuyucum var mı bilmiyorum ama şunu söylemek zorunda olduğumu biliyorum. Sonu olmayan, uzun süre yazılmayan hikayelerden her zaman nefret etmişimdir. Şimdi ben yazamıyorum, her iki hikayeme de yeni bölüm ekleyemiyorum. Her şey aklımda, kelimeler, cümleler, Daniel'in Fatıma'ya olan bakışları... Hepsi işgal ediyor yüreğimi, aklımı. Fakat parmaklarım yazamıyor. Yazarşık coşkusu mu gidiyor yüreğimden, hayallerim mi katlediliyor? Bilmiyorum, ama içimdeki küçük kız çocuğunun yıkılışını hissediyorum. Ağlıyor hıçkıra hıçkıra. Kimse görmesin istiyor, bir yandan da görsün. Eğer yeni bölüm bekleyen varsa özür dilerim. Ama benden umudunuzu kesin. Sadece hikayelerim değil yarım kalanlar. Hayallerim de yarım kaldı. Renklerim soldu. Mutlulukla bakan gözlere buğular eklendi.
Hepinizi O'na emanet ediyorum. Rabbim hepinizden razı olsun...
Mutluluğunuzu esirgemesin, gözleriniz mutluluk gözyaşlarıyla dolsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Haram Sevda
SpiritualAklıma gelmezdi hiç bunların olacağı. Hep sakin hayatımda babamın bulduğu bir gençle evleneceğimi hayal ederdim. Türkiye'deki apartman dairemizde çocuklarımızla beraber yaşayacağımız anlar geçerdi hep hayal dünyamda. Fakat aşk öyle bir yerde karşıma...
