Πρέπει να ξεκινήσω αμέσως για την αποθήκη, το θέμα είναι οτι ο Δημήτρης περιμένει να γιορτάσουμε τα γενέθλια του.
Σκέφτομαι και μαζεύω τα μαλλιά μου σε μια σφιχτή πλεξούδα , ενώ ήδη έχω φορέσει τα ρούχα και τα μποτάκια μου. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να καταλάβει που πάω και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μάθει γιατί θέλω να καταστρέψω τον Λεσγίδη. Αυτό το θέμα αφορά μόνο την Φανή κι εμένα.
-Ετοιμάστηκες βλέπω, μου λέει ο Δημήτρης ενώ μαζεύει τα πιάτα. Κάτι άλλαξε στο ύφος του, νομίζω οτι κάτι έχει υποψιαστεί. Αλλά σίγουρα δεν του πάει με τίποτα ο νους στην αλήθεια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που με βλέπει να μιλάω στο κινητό κλεισμένη στο μπάνιο, αλλά προσέχω πάντα να διαγράφω την κλήση απο το κινητό μου. Δεν πιστεύω οτι θα το έψαχνε, αλλά είναι και φλεγόμενος δράκος..φυλάω λοιπόν τα ρούχα μου..
-Βασικά κάτι προέκυψε και θα πρέπει να φύγω, ζητάω χίλια συγνώμη, σου υπόσχομαι αύριο να κάνουμε κάτι ξεχωριστό, του λέω και παίρνω το κράνος στα χέρια μου, έτοιμη να φύγω.Αποφεύγω να κοιτάξω τα μάτια του γιατί είμαι ταραγμένη και δεν θέλω να το καταλάβει.
Σηκώνει τα μάτια του απότομα και με κοιτά ανέκφραστος.
Έρχεται προς το μέρος μου και ένα μέτρο πριν με φτάσει σταματά.
-Που θα πάς?μου λέει και καταλαβαίνω οτι έχει περίεργη διάθεση.
-Κάτι προέκυψε..λέω και θέλω επειγόντως να φύγω.
-Τουλάχιστον αυτός ο..Παπαδόπουλος σε αγαπάει? μου λέει και αυτόματα γουρλώνω τα μάτια μου. Ε..το έλεγα εγώ οτι πρέπει να προσέχω..να δεις που έστησε αφτί όταν μιλούσα..
-Έστησες αφτί? του λέω σχεδόν εκνευρισμένη.
-Οι φίλοι δεν έχουν μυστικά, αν βλέπεις κάποιον απλά μπορείς να το ομολογήσεις, δεν χρειάζεται να κρύβεσαι, λέει και ξεφυσά ταραγμένος.
-....
Ε...δεν ξέρω τι να πω.
Σιωπή.
-Πρέπει να φύγω Δημήτρη, λέω αποφασιστικά και με μια δρασκελιά με πιάνει απο το χέρι.
-Σ' εκείνον δίνεις την ευκαιρία να σε αγαπήσει ? Του δίνεις χρόνο να ξεκαθαρίσει μέσα του?Ή τα έχετε ήδη..ξεκαθαρίσει?μου λέει και καταλαβαίνω οτι φοβάται την απάντηση μου. Δεν ξέρω τι θέλει απο εμένα , νόμιζα πως ήμασταν σαφέστατοι για την φύση της σχέσεως μας.
