Gidiyorum
doğduğum,büyüdüğüm, çocukluğumu yaşadığım bu şehirden gidiyorum
Annemi bırakmak içimden gelmese de,annem icin gidiyorum aslında
belkide beni yeni sürprizler bekliyo olacak.
yeni insanlar, yeni yollar ,yeni bi ev ,yeni bi hava.
&&&
böyle ol...
Yavaş adımlarla Handenin oturduğu masaya doğru gidiyordum. Evet beni arayan,ev arkadaşım olmak isteyen kişi Handeydi.
Ama saçlarını mı boyamıştı bu kız! Daha bi kaç gün önce maviydi.
Şimdiyse pembe!!!
Bence mavi ve pembe yakıştıyda her renk yakışır ona bundan sonra.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemen masaya oturdum ve çekingen bi tavırla
"Ev arkadaşı ilanı dimi?"
Diye sordum. Böylesine kaba bi kız okulun önünde bile bana çarpıp pişman olmadıysa evde kim bilir neler yapar bana.
Ya sözünü dinlemediğimde yastığıyla beni boğmaya kalksa! Ahh buraya dön Asya o seni boğsa sende nefesini tutarsın,o seni öldü sanıncada nefesini bırakıp saldırırsın. Yine çok zekiyim.
"Evet ev arkadaşı ilanı için aradım. Senin olacağını hiç düşünmemiştim. Ama zaten cevabın belli diye düşünüyorum. Vakit kaybetmeye gerek yok ben gidiyorum"
Ne hayır hayır tamda kiramı bölüşecek birini bulmuşken olmaz. Tam kalkacakken kolundan tuttum ve
"Benim için sorun olmaz. Ilk karşılaşmamız sorunlu olsada hallederiz. Hem yeni bi ev nereden bulacaksın ki öyle değil mi "
Ahh umarım ikna edici konuşmuşumdur. Yani geceleri odamın kapısını kilitlerim olur biter canım
"Senin için sorun yoksa benim için de yoktur. Muhattap olmayız olur biter"
Mohottop olmoyoz olor botor. Gözlerimi devirmemek için zor tuttum kendimi. Ben çok merakliydım sanki sana
"Tabi canım olmayız muhattap diyip sahte bi şekilde sırıttım."
"Bavulum falan herşey yanımda, yani simdi geleceğim. Hade kalk yeni evimin yolunu göster bana"
Diyip önden yürümeye başladı. Ne yani hemende sahipendi benimm evimi. Keşke babamın fabrikası olsaydıda evimi kimseyle paylaşmak zorunda kalmasaydım. Baba demişken acaba napıyordur. Istanbula geldigimden beridir hic konusmadık. Beni merak etmediğine adım kadar eminim,kesin yine paralar kaybediyodur kumarda en son arabasını kaybetmişti.
"Gelmiyo musun?"
Handenin sorusuyla kendime geldim ve tam hizasına gelmek için koştum.
Yol boyunca çok sessizdi zaten hemen kalkıpta muhabbet edeceğimizi düşünmemiştim ama ufak sorular beklemiştim. En iyisi ben sorayım dilim alışkın değil uzun süre susmaya.
"Nerelisin"
"Denizli"
E tamam denizli dedin Allah razı olsun cevap verdin de bi sor yani sen nerelisin öyle değil mi. Çok şükür ki eve gelmiştik.
