Marinette:
Uyandığımda hastanede yatıyordum. Ama... Ama benim burada işim ne? Tek hatırladığım dün gece akuma ile savaştığımız.
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
Dün gece Adrien ile konuştuktan sonra yattım. Ama bir süre sonra bir ses duydum. Cama Kara Kedi dokunuyordu ve bana bir kişinin akumalandığını ve hemen gitmemiz gerektiğini söyledi. Dönüşüp hemen çıktım.
Akumalı kişinin olduğu yere gelince :
-Adrien'ımı kimse benden alamaz. Asıl prensesi benim onun!
Ben Kara Kedi'yle aynı anda:
-CHLOE!?
-Nasıl da bildiniz! Şimdi sizinle küçük bir işim var sonra Adrien'ımla sonsuza kadar beraber olucaz!
O kılıcıyla savaşıyordu. Bir ara Kara Kedi'yi köşeye kıstırdı ve neredeyse yüzüğünü alacaktı. Yoyomu fırlattım ve onu yakaladım ama birden Chloe kılıcı ile tam karnımdan yaraladı. Ben ise ondan sonrasını hatırlamıyorum...
★★★★★★★★★★★★
Yattığım yerden kalkıp oturmaya çalıştım ve o anda yatağın kenarında uyuya kalmış Adrien'ı gördüm. Ben onu izlerken uyandı:
-Mari? MARI!?
-Adrien? Bağırma lütfen başım çok ağrıyor.
-Şükürler olsun ki iyisin! Yaran hala acıyor mu?
-Adrien neler oluyor bana anlatır mısın? Ne yarası?
Bu sözleri söylerken karnımda olan sargı bezini gördüm.
-Şimdi hatırladım. Ben yara aldım. Akuma!? Akumayı kim yakaladı?
-Akuma bir süreliğine serbest durumda sen iyileşince-
-Ben iyiyim!
-Hayır Marinette. Sen iyi değilsin yaran çok derin. Yapamazsın. Lütfen...
-Ama... Peki...Tikki! Tikki:
-Efendim Marinette.
-Seni kaybettim sandım. Peki Tikki buna bir süreliğine çözüm yok mu?
-Bilemiyorum.
Bu sözleri duyduktam sonra iyice sinirlerim bozuldu. Yattım ve neler yapabiliriz diye düşündüm.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Adrien:
-Mari?
-Efendim.
-Seni koruyamadığım için çok Üzgünüm.
-Sakın bunun için canını sıkma tamam mı senin suçum değil hem ben en kısa sürede iyileşicem ve-
Gözlerinden ardı arkası kesilmeyen gözyaşları geliyordu. Hayatımda ilk defa bir erkeğin ağladığını görüyorum:
-Adrien! Ağlama sakın! Bak beni hasta halimle üzersen kötü olur ama...
Tam bir çocukla konuşur gibi.
-...
Zümrüt yeşili gözleri dolmuştu ve belliydi ağlamamaya çalıştığı demekki bu gece onun için çok zor geçmişti.
-Adrien ağlama ama.
-...
Onun böyle üzülmesine daha fazla dayanamadım. Mutsuz yüzüne yaklaştım ve:
-Seni seviyorum.
Dedim ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum:
-Bende seni.
Ve beni öptü. O beni yanaklarımdan ben ise saçlarından tutuyordum...
♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣
