Monster | MarkHyuck

3

Haechan; kalın ve italik
Mark; kalın ve düz

-👑-

Bu doğru karar.

Bu tek karar.

Bunu yapmanın başka yolu yok.

O...

Her şeyi bitirmeye karar verdi.

Mark'ın evinin kenarında duruyor, rüzgâr gözyaşlarını alıp havaya uçuruyor.

Daha uzun bir düşüş.

Fakat korkmuyor.

Zaten tamamen yok edilmişti.

Ruhunu kendi iyiliği için çok yıpratmıştı.

Şimdi bu,düşününce komik geliyordu.

Ölüme gidiyordu.

Ne kadar komik.

Evet,komik olacaktı.

Eğer sadece cesaret edebilirse bunu yapabilecekti.

Atlayabilecekti. (Y/N; İntihar anlamında diyor rıoııoıuoıu)

Neden yapamıyordu?

Onu durduran neydi?

Acıtıyordu. Bunu yapamıyordu ve acıtıyordu. Uzun zaman önce ruhu küçük parçalara ayrılmıştı,şimdi... Şimdi ise o parçalar onu kesiyordu. Her yerini kesiyordu.

Kalbini, ruhunu kesiyordu. Ruhu Mark Lee'yi seviyordu. Ve onu sevdiğinden beri sevgisine geri dönülmüyordu,ne yapacağını bilmiyordu. Yani, ölmeyi seçmişti. Ve bu Donghyuck'u yürüdüğü her yerde eline geçiriyordu. 

Ruh.

Ruh kırılabilir. Kısaca; katledebilir. Ruh kiraz çiçeği gibidir. Kiraz çiçeği sadece dev bir ağaçta yaşayabilir. Ve bir rüzgar ona sert davrandığında her şey bitebilir. Kiraz çiçeği düşebilir. Kaldırıma, insanların adım attığı,yürüdüğü yere. Onlar ruhunu ezebilir,fark bile edemezsin. Onlar fark edilmezler. İnsanlar onları fark edemez. Onlar acımasız. Fakat o.

Kendi hayatı boyunca çok fazla oynadı.

Çoğu rüyayı ezdi.

Bir sürü umudu öldürdü.

Sonra...

Şu an tam zamanı.

Onun için hepsini geri vermek için.

Kimse onu özlemeyecek. Bunda emindi. 

Kimse onu bir numarada önemsemeyecek.

Belki Jaemin biraz üzülebilirdi sonrasında sevdiği onu neşelendirebilirdi. Neden böyle insanlara sahip değildi? Neden Mark ondan nefret etmişti?

Donghyuck ruhunu onun için feda etmeye hazırdı. Bir şeyler yapmak için hazırdı, tamamen hazırdı.

"Kahretsin! Hayatımdan çık! Umarım, ölmeye gidersin,Donghyuck!"

"Ne istersen ,Mark"

Göz kapakları kapandı. Bedeni acımasız bir güçle gizeme sürükleniyordu.

Ne istersen.

-👑-