Dumandan Kadın (TAMAMLANDI)

2.Bölüm (Dumandan Adam)

İnancı yerlerde gezen bir sesle tekrarlamıştı adam...

"Tam da buna karışmak için burdaymış. Hadi ordan!"

Kadın tekrardan kocaman gülümsemişti. "Ciddiyim bak."

Ve gülümsemeden sonra azarlama kısmı gelmişti. "Hem sen neden sigara içiyorsun? Daha önceleri hiç içmezdin..."

Bu söz üzerine küçük bir kahkaha attı adam. "Benim hakkımda ne biliyorsun ki?"

Elini çenesine koyup düşünür gibi yaptıktan sonra "Juvia, sen ne bilmesini istersen onu biliyor." demişti kadın.

"Juvia?"

Bu soru üzerine adamın elini tutup parmağını kendine doğrultmasını sağladı. "Juvia, Juvia." dedikten sonra omuz silkmişti.

"Ah, üçüncü tekil şahıs manyağı... Anladım."

Juvia'nın "Memnun oldum..." cümlesini "Gray." diyerek tamamlamıştı genç adam. İsteksiz bir şekilde de olsa "Bende memnun oldum." diye de ekledi.

Bunun bir hayal olduğuna o kadar emindi ki adam... Üstünde fazla düşünürse daha çok aptal durumuna düşecekmiş gibi hissediyordu.

Bir kaç gündür uyku tatmamış olan gözlerini ovuşturmaya başladı. "Halüsinasyon da görmeye başladım desene. Kahretsin!"

Juvia tekrar varlığını adamın gözüne sokmak ister gibi yüzünü yüzüne yakıştırmıştı. "Ben halüsinasyon değilim, beni aşağılamaya mı çalışıyorsun?"

"Kapa çeneni, duman kadın! Bu seçenek gerçek olma ihtimalinden daha mantıklı."

"Senin mantığın yanlış. Hem... İntihar etmeye çalışan birinin mantığı nasıl doğru olabilir ki?"

Gözlerini devirmişti Gray. "Tıpkı bir terapist gibi konuştun. Nesin sen, psikiyatrların yeni ürettiği son teknoloji bir simülasyon mu?"

"Juvia, alınıyor ama."

Gray omuz silkip "İstediğini yap." dedikten sonra sigarasını kül tablasında söndürdü ve mutfağa geçmek için ayağa kalktı.

Kadının gittiğini düşünerek etrafa bakındıktan sonra bardağına su doldurmaya başlamıştı ki aniden bir ses "Neden kendini öldürmek istiyorsun?" diye sorunca irkilerek suyu döktü.

"Cidden yeter ama!"

Adam surat asarken kadının tatlı bir ifadeyle "Özür dilerim." demesinden sonra kısa bir sessizlik olmuştu.

Gray dökülen suyu sildikten sonra bir süre kafasını mutfak tezgahına koyup öylece beklemişti. Kafasını kaldırdığında bu güzel ama geveze olan kadının kaybolmasını bekliyordu ki büyük bir hayal kırıklığına uğramıştı.

Aksine kız ona daha da yaklaşmış gözlerini kocaman açarak onu izliyordu. Ürkütücü olduğunu düşündü, Gray ama garip bir biçimde de hoşuna gitmişti.

Kendine engel olamayarak gülümsedi ve kadını kafasından tutup kendinden uzaklaştırırken "Ürkütücüsün." dedi.

"Hiçte bile! Juvia, çok sevimlidir." Bunu kendinden emin bir şekilde söylese de adamın bakışları özgüvenini düşürünce daha alçak bir sesle "Öyle değil mi yoksa?" diye sormuştu Gray'e.

Gerçek olup olmadığından emin olmasa da kadını süzdükten sonra küçük bir tebessüm etmişti genç adam.

"Evet, öyle."