Dumandan Kadın (TAMAMLANDI)

3.Bölüm (Dumandan Çığlık)

Onu görmezden gelen adamın etrafında dönüp dururken "Sana bir soru sordum." ikazında bulunmuştu kadın.

Karşılığında aldığı cevap biraz asabiyet kokuyordu. "Bir kaybol artık sen!"

Başında ötüp duran bu kadından rahatsız olup televizyonu kapattıktan sonra yatak odasına gidip yatağına uzanmıştı.

Böylesine bir sessizlik sürekli onu sorgulayıp duran birinin olmasından çok daha iyiydi neticesinde.

Sağına dönüp gözlerini sıkıca kapadı ve sabah uyandığında bu duman kadının gitmiş olacağını düşündü.

Düşündü düşünmesine ama şu an bile onun gittiğinden emin değildi genç adam. İkna olmak için gözlerini hafifçe araladığındaysa yanında yatan ve yüzünü inceleyen kadının "Sorduğum soruya ne zaman cevap vereceksin?" yinelemesiyle karşılaşmıştı.

Yastığı alıp yüzüne bastırdı. "Ah, vazgeç artık. Kaybol."

"Kendini yastıkla boğarak öldüremezsin, Juvia bunu bildiğini düşünüyor."

Adam sinirle yastığı kafasından çekmişti. "Aptal beynim bana oyun oynamayı bırakmayacak demek, ha? Harika gerçekten!"

Aradığı huzuru uykuda bulma ümidiyle tavana diktiği gözlerini yavaşça kapatan genç adam, göğsünde gezinen ellerin yumuşaklığıyla şaşkınlığa uğramıştı.

Gözlerini açıp baktığında o kadının, yüzünü daha yakından incelemeye çalıştığını fark etmişti ve bu artık gerçekten ürkütücüydü.

"Yüzümde ne var? Bakıp duruyorsun..."

Bu soruyle birlikte güzel kadın yanağına dokunmuştu adamın. "Böyle güzel bir şey neden kaybolup gitmek ister hala aklım almıyor."

Delirmeye başladığını düşündü adam, huysuz bir şekilde doğruldu ve saçlarını iki eliyle iyice karıştırırken aklını toparlamaya çalıştı.

"Sonunda delirdim... Ve delirmiş halim bile narsist! Şu işe bak, halüsinasyon bana iltifat ediyor."

Kadın bir elini adamın sırtına koyunca tenine değen bu ten genç adamı korkutmuştu.

"Bu halüsinasyonmuş gibi mi hissettiriyor? Juvia, sana dokunabiliyor. Juvia, sana dokunabiliyorsa bu Juvia'nın gerçek olduğu anlamına gelmez mi?"

Kafasını çevirip yanında durmuş onu izleyen güzel kadına bir süre baktı Gray.

"Bu delirmenin hangi seviyesi?"

"Juvia..."

"Tsch."

Gray kadına sırtını dönüp yatağa yattı ve yastığın arasına kulaklarını sıkıştırdı, daha fazla bunları dinlemek istemiyordu.

"Juvia yanlış bir şey mi söyledi?"

Kadının hala konuşuyor olması sinirini iyice bozunca gergin bir halde yattığı yerden kalkıp tekrar sigara içmek için balkona çıktı.

"Gerçekten deliriyor olmalıyım..."

"Dumandan kadın mı yapsak diyen sen değil miydin?"

Birden ortaya çıkan bu kadını tekrar yanında görünce "Kapa çeneni artık!" diye bağırıp elindeki çakmağı yere fırlatmıştı.

Genç kadın hem ürkmüştü, hem de gözleri dolmuştu. Gray eğilip yerdeki çakmağı aldıktan sonra ayağa kalkarken "Bak, özür dilerim ben..." dediyse de bu cümlesini ulaştıracak kimseyi bulamadı.

Dumandan kadın buhar olup uçmuştu sanki...