Dumandan Kadın (TAMAMLANDI)

10.Bölüm (Dumandan Sonsuzluk) FİNAL

"Bu gerçek bir hikaye mi?" diye sormuştu çocuk annesine.

"Evet, öyle. Güzel bir aşk, öyle değil mi!"

Çocuk gözünden akan bir damla yaşı silip "O zaman onları neden cezalandırdılar?! Bu da bir suç!" diye bağırdığında genç kadın diyecek bir şey bulamamıştı.

Babası odaya girerken "İntihar eden ruhların bir şekilde cezalandırılması gerekir, küçük adam. Onların cezası da buydu." diye söze girmişti.

"Kadın her seferinde sevdiği adam olduğunu bilmediği kişiyi kurtarmaya çalıştı ve her seferinde başarısız oldu. Adam ise ona hayat veren yanıbaşındaki kişinin, sevdiği kadın olduğunu bilmeden her seferinde acı çekip intihar etmeye devam etti."

Çocuk tekrar ağlamaya başlamıştı. "Ama bu çok zalimce. Sonsuza kadar böyle devam etmemeliler. Ruhları hala acı çekmeye devam ediyor..."

"Ama birlikteler, öyle değil mi? Üstelik ikisi de her karşılaşmalarında daha fazla şey hatırlıyorlar."

Çocuk sevinçle "Yani, cezaları bir gün bitecek mi?" diye sorduğunda babası eşine baktıktan sonra çocuğunun başını okşamıştı.

"İntihar etmiş bile olsalar her ruhun affedilmeye ihtiyacı vardır. Onlar için eminim çok mutlu oldukları güzel günler de gelecektir."

"Gelse iyi olur!"

Güzel kadın gülümseyerek oğlunun üstünü örttükten sonra babası başına bir öpücük kondurmuştu. "İyi geceler, Storm."

"İyi geceler."

Çocuğun uyumasından sonra odanın kapısını örtüp çıkan genç adam "Ona bunun bizim hikayemiz olduğunu anlatmalı mıydık?" diye sorduğunda güzel kadın gülümsemişti. "Eski günahlarımızı ortaya çıkarmak mı istiyorsun? Juvia ona kötü örnek olmak istemiyor."

Derin bir iç çekip sevdiği kadının dudaklarına uzun bir öpücük bıraktı adam. "Bu ana kavuştuğumu düşününce hala yaptığımdan bir pişmanlık duymuyorum."

"Sshh. Sessiz ol Gray-sama! Yine cezalandırılmak mı istiyorsun?"

Gülmüştü genç adam. "Haklısın. Sonuçta yeterince acı çektik, öyle değil mi?"

"Evet, öyle. Ama buna kesinlikle değdi."