Juvia bu evin her bir köşesini biliyordu, bu evdeki her bir eşyanın yerini ve genç adamın her bir huyuna hakimdi. Her bir mimiğine de öyle...
Ama hakim olmadığı şey bu güzel adamın duygu değişimleriydi. Sürekli farklı bir Gray'di karşısındaki. Bazen huysuz, bazen neşeli, bazen zayıf düşmüş ve bazende bir kaplan kadar güçlü.
Gray Gray'di işe. Tıpkı Juvia'nın Juvia olması gibi. Elini kalbine götürdü genç kadın. İlk defa bir ağrıyı tüm benliğinde hissetmişti. Buna ne diyorlardı? Kalp ağrısı mı? Belki de vicdanıydu sızım sızım sızlayan şey.
Genç adamın ölüm tarihinin işaretli olduğu takvime bakıp "Lütfen." dedi güzel kadın. "Lütfen bana bunu yaptırmayın. Bu sefer olmaz."
Neden bu sefer olmadığını kendisi de bilmiyordu, belki de bu adama gereğinden fazla bağlanmıştı Juvia.
Adam hakkında neredeyse her şeyi bilmesine rağmen hala neden kendini öldürmek istediğini bilmiyordu veya neden böyle acı çektiğini.
Tek bildiği adamın bir anda her şeyini kaybedip kendini sonsuz bir umutsuzluğa sürüklediğiydi. Toparlanamamış olduğunu biliyordu bir tek Juvia.
Bu işkenceyi ona çektirirken aslında işkence çeken kendisiydi, buna duygu denilen o şeyden hissetmeye başladığında karar vermişti.
Belki de ilk defa bu kadar güzel bir ruha denk geldiği için böyle kötü hissediyordu genç kadın. Ve de böyle inatçı bir ruha!
Daha önceki karşılaşmalarını düşündü bir anda Juvia. Genç adam ilk önce hep huysuzdu, sonra ona alıştıkça neşeli olmaya başlıyordu, buna rağmen... Buna rağmen inatçılığı bir kere olsun bırakmıyor diye düşündü Juvia.
Onu özlemişti. Onun gibi biri için bu mümkün müydü? O birini özleyebilir miydi? O birini sevebilir miydi? Onun gibi dumandan gelmiş bir melek yaptığı şeyden pişmanlık duyabilir miydi?
Juvia duyuyordu. Ve Juvia ilk defa hissediyordu. Bu adama hayat verdikten sonra onu öldürdüğü seferlere lanet etti.
Mırıltıyla "Ama onun suçu."dedi. "Ona her sorduğumda aynı şeyi söylüyor."
"İntihar ettiğin için pişman mısın?"
"Hayır, bana ihanet ettiğini öğrendiğim için pişmanım. Bu intihar ettiğim için daha mutlu olmamı bile sağlıyor. Meleklere bile güvenemiyorsak insanlara nasıl güvenelim?"
"Hayır.... Sadece onun suçu değil. Benim de suçum."
Bu sil baştan oynanan yaşam oyununda Juvia tekrar aynı noktaya gelecekleri biliyordu. Bu döngüden kurtulmasını sağlayacak olduğu halde genç adamın asla duymadığı pişmanlık ve asla vazgeçmediği intihar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dumandan Kadın (TAMAMLANDI)
Short Story"Dumandan kadın mı yapsak diyen sen değil miydin?" "Dumandan kadın mı olurmuş?" "Genç yaşta intihar mı olurmuş?" "Sen buna karışma duman kadın." "Tam olarak buna karışmak için burdayım." P.S : Fairy Tail izlemeyen biri de okuyabilir.
