[OHG SIDESTORY- Skyler Sy ] : Mr. Playboy, YOU'RE A DAD

CHAPTER 14- The Things We Never Said

CHAPTER 14- The Things We Never Said

KYRA's POV

Nakalupasay pa ako sa saheg habang umiiyak nang bumaba sila kuya sa salas. Nagising sila sa lakas ng sigaw at pag-iyak ko. Sobrang sakit kasi ng nararamdaman ko na sa tingin ko pag hindi ko yun isinigaw at inilabas, baka mawarak yung dibdib ko.

"Ano'ng nangyari Kyra? Bakit ka umiiyak?" tanong nila.

"Mga kuya, si Kysler, please pakisundan si Kysler sa labas, pakibalik s'ya dito," yan na lang ang nasabi ko. Hindi ko na kasi nasundan si Kysler kanina nung hinabol n'ya palabas si Skyler dahil wala pa akong lakas tumayo, hanggang ngayon nga hindi ko parin magawang tumayo.

"Ano ba talagang nangyari dit--"

"Please, please mga kuya! Pakikuha na lang si Kysler sa labas! At pakisabi dun sa lalaki sa labas na bukas na lang kami mag-usap, paalisin n'yo s'ya, please, mamaya ako magpapaliwanag. Please lang." Humihikbi pa ako habang nakikiusap sa kanila. Naintindihan naman nila ako at hindi na nagtanong pa. Lumabas na sila para kuhanin si Kysler sa labas.

Untii-unti akong tumayo mula sa pagkakaupo sa saheg atsaka naupo sa pinakamalapit na sofa. Pilit kong pinipigilan ang paghikbi ko, pilit kong inaayos ang sarili ko para pag dating nila kuya maayos ako, pero sa tuwing mahahagip ng mata ko yung maliit na box na may lamang sing-sing, sing-sing na balak sanang ibigay sa akin ni Skyler para sa plano n'yang proposal... hindi ko mapigilang mapaiyak muli. Ang sakit-sakit. Ang tanga-tanga ko. Ang sama-sama ko. Bakit ko hinayaang magkaganito ang lahat? Bakit pinaabot ko pa ang lahat sa puntong to? 

"Titos please, please, let's run after daddy please! I don't wanna spend Christmas without him please! Please let's run after him! Please!" Napatunhay ako nang marinig ko ang sigaw at iyak ni Kysler. Nakita ko s'yang nagwawala habang buhat-buhat ni Kuya Kevin. Lalong nabiyak ang puso ko. Paano ko nagawa to sa anak ko? Bakit hindi ko s'ya naisip? Bakit hindi ko s'ya naisip nung pinlano ko yung paghihiganti ko?

Binitawan na ni Kuya Kevin si Kysler. Nang tingnan n'ya ako gamit ang namumugto n'yang mga mata na wala paring tigil sa paglalabas ng luha, lalo akong naiyak, pero pilit kong pinigilan.

"Kysle--"

"Mommy, mommy let's run after daddy! Mommy, let's go after him. Please, let's go after him..." sabi n'ya habang hinihila yung kamay ko.

"Kysler--"

"Please mommy... I wouldn't ask for anything else... You don't need to give me anything next Christmas and for all the other Christmases to come, just bring back daddy. Just give me my daddy master and I wouldn't ask for anything ever again I promise. Please mommy. Please?" He's really begging, pero wala akong masabi. Hindi ko alam ang dapat sabihin. Hindi ko alam kung saan ako magsisimulang magpaliwanag.

"Kysler alam mo kas--"

"Please! Please mommy! Please! I'm begging you! Please! Please..." Natigilan na lang talaga ako nang lumuhod s'ya sa harap ko! Lumuhod s'ya habang nagmamakaawa! Lalo akong naiyak ng makita ko yun. Hindi na ako makapagsalita dahil sa pag-iyak. 

"Please mommy. Please. Please bring daddy master back! Please! Please! That's my only wish this Christmas. Please. Please, I'm begging you mommy. I'm begging you. I'm begging you. I promise I will be a good boy, I'll study hard, I'll study in my room everyday, just brong him back. Just bring my daddy back please." Tuloy parin s'ya sa pagluhod at pagmamakaawa sa harapan ko. Gusto ko s'yang pagbigyan, gusto kong sabihin na ibibigay ko yung gusto n'ya, gusto ko s'yang yakapin at sabihing magiging okay lang lahat... pero hindi ko magawa. Hindi ko magawa kasi ayoko ng dagdagan pa ang mga kasinungaling sinabi ko sa kanya.