Step of my Life

Chapter 17

chapter 17

Wency's POV

Nagising ako dahil sa boses ng isang babae boses ng babae. Unti unti kong dinilat ang mata ko, nakita ko ang isang nurse na ngayon ay kauasap si mommy. 

"sad to say that coma pa po ang pasyente, hindi pa rin stable ang condisyon niya kaya prayer is what the patient need right now." sabi nung nurse, nakita ko namang napa iyak si mommy.

What does this mean?

ako na coma?

paano?

and memory keep on flashing on my mind.

Flashback...

"sa oras na aalis ka sa harapan ko tuluyan na kitang kakalimutan at kahit kailan hinding hindi na kita makikilala"

sabi ni Erick

tumutulo na ang luha niya, i want to wipe it 

ang sarap punasan...

i want to comfort him....

i want to hug him...

.

.

.

but things are too complicated!

thats why i need to let him go to figure out the truth and give an empty seat for me, baka kasi paghinawakan ko pa siya magagalit lang lalo ang tadhana baka tuluyan na siyang mawala, before i settle down with him i need to see her sister first.

kahit labag sa kalooban ko tuluyan ko siyang iniwan. Dahan dahan akong tumawid sa daan ng biglang...

<tooot...toooot.....>

isang malaking sasakyan ang sumalubong sa akin

.

.

.

at tuluyan na akong nawalan ng malay

end of flashback....

nasagasaan ba ako?

Dahan dahan kong tiningnan ang katawan ko, wala namang pasa o sugat ah.

tiningnan ko ang katawan ko

bakit walang pasa o kunting galos man lang?

"anak, gising kana pala" sabi ni mommy sabay lapit sa akin, hindi ko siya tiningnan instead tumingin ako sa itaas.