This is my life ✔

:18:

*p.o.v Niall*

Eindelijk thuis. School is zo verschrikkelijk saai. Het enige leuke van school is dat ik Julia dan zie. Alles aan haar is gewoon perfect. Ik probeer haar echt te laten zien dat ik haar leuk vind, maar steeds weer wordt ik gefriendzoned. Ooit hoop ik gewoon gelukkig met haar te zijn. Trouwen en een gezin stichten.

Elke keer weer als ik in haar ogen kijk moet ik me inhouden om niet gelijk te vertellen dat ik stapel op haar ben. Die ogen waaraan ik zie dat ze iets verbergt. Waarom laat ze me anders nooit binnen in haar huis? Waarom gaan we nooit naar haar huis? Ik heb zo veel vragen voor haar, maar ik weet dat ze die niet gaat beantwoorden.

Volgens mij gaat er meer door haar hoofd dan dat wij weten. Ik wil het te weten komen, gewoon om haar te helpen. Maar aan de andere kant hebben we iets afgesproken. We liegen niet tegen elkaar. Ik heb wel wat dingen over haar thuissituatie gevraagd waar ze gewoon antwoord op gaf, dus ik weet het ook niet. Het zou me zo hard breken als ze liegt. Ze weet niet hoeveel ze voor me betekend.

Ik heb al meerdere keren vrienden gehad die tegen me logen en me toen op school voor gek zette omdat ik ze vertrouwde. Ergens voel ik dat ze te vertrouwen is. Ze is anders dan de andere, dat is zeker. Maar ik vertel haar ook dingen die me dwars zitten, dus ik hoop echt dat ze dat ook tegen mij doet.

Ik wil haar alleen maar helpen en dat weet ze als het goed is.

Als ik dan mijn boeken op mijn bureau leg, zie ik dat ik haar Engels boek nog heb. Ik zal die maar terug gaan geven want die zal ze wel nodig hebben. 'mam, ik ben even Julia haar boek terug brengen'. 'is goed lieverd'. Met het boek ik mijn handen loop ik het huis uit, naar Julia haar huis toe.

Daar aangekomen bel ik gelijk aan. Volgens mij ging Finn nog even wat praten met vrienden, dus zijn fiets staat er nog niet. Zodra de deur open gaat, kijk ik enigszins verbaasd. 'hallo' vraagt de wat oudere vrouw in de deuropening. Op haar arm heeft ze het kleine jongetje wat er laatst ook al was en aan haar been hangt een meisje van peuterleeftijd.

'hallo, hier woont Julia Brugge toch' vraag ik. 'ja, die woont hier' antwoord de vrouw. 'oo, ik kom haar boek terug brengen' zeg ik, nog steeds raar kijkend. Met mijn hand ga ik over het bolletje van het kleine jongetje in de vrouw haar armen.

'ben je nog steeds op bezoek kleine jongen' vraag ik hem, al zal ik toch geen antwoord terug krijgen. 'op bezoek' vraagt de vrouw verbaast. 'ik mag toch hopen dat hij hier woont. De laatste keer dat ik het checkte woonde hij hier gewoon nog met de rest'. Nu kijk ik de vrouw raar aan. Dit kindje was toch een oppaskindje? het kindje van een vriend van hun ouders?

'maar dat is toch het kindje van vrienden van de ouders van Julia' vraag ik de vrouw. 'nee hoor, dit is haar broertje. Binnen zit haar andere broertje en dit is haar zusje. Verder zitten op school ook nog 3 van haar broertjes' zegt de vrouw. Mijn mond zakt serieus open van verbazing. Heeft ze dan toch tegen me gelogen?

'waar zijn haar ouders eigenlijk, ik zie ze nooit. En aangezien ik niks wist over haar broertjes wil ik dit ook wel weten'. De vrouw kijkt me argwanend aan, maar laat me dan toch binnen. Zodra ik de woonkamer in kom lopen valt me gelijk de foto aan de muur op. Op de foto zie ik 5 jongens staan, en 2 meisjes. 3 herken ik, Julia, Finn en Jake.

'Julia is nog even weg omdat ze een oudergesprek heeft bij Justin, dat is een van haar broertjes'. 'hoezo doen haar ouders dat dan niet? Ik weet echt niet wie wie is'.

De oma pakt een foto en komt dan weer naast me zitten. Een voor een wijst ze iedereen aan waarna ze naam en leeftijd zegt. 'ze zei dat ze 2 broertjes had. Ik ken alleen Finn en Jake'.

'zijn jullie goede vrienden' vraagt de vrouw. 'ik heb het idee van wel. Ik dacht dat we alles deelde. We zijn vaak bij elkaar en ik zou al niet meer zonder haar kunnen, behalve nu dat ik weet dat ze heeft gelogen'.

'luister eerst even naar het verhaal. Ik denk wel te weten waarom ze het heeft verzwegen'. Een jongen, waarvan ik nog kan herinneren dat hij Ryan heet komt op de bank gekropen en dan zo op mijn schoot.

'hee Ryan' zegt de vrouw streng. 'het geeft niet, ik vind het wel gezellig'. Ryan legt zijn hoofdje op mijn borst en lijkt langzaam in slaap te doezelen. 'dat krijgt hij ervan als hij moeilijk doet tijdens het middagslapen'.

'zijn ze moeilijk dan' vraag ik nieuwsgierig. 'nee, zeker niet. Maar ze vinden het moeilijk dat hun grote zus niet meer thuis is om voor ze te zorgen. Ze zijn allemaal stuk voor stuk verschrikkelijk veel gehecht aan hun grote zus en zij aan al haar broertjes en zusje. Dat is het mooie van deze familie'.

'maar ik heb haar ouders nog nooit gezien. Julia zei dat ze veel werken'. 'ik weet niet wat ze doen, maar alles behalve wat ze horen te doen. De laatste keer dat ik bij ze was waren ze zwaar stoned en de hele kamer stonk naar drank' verteld ze me.

Zijn ze veranderd? Het ziet er hier niet uit dat iemand gebruikt of drinkt.

'maar ik zal haar verhaal doen omdat ze met een reden dingen heeft verzewegen. Ze zal zich schamen. Haar ouders hebben haar ongeveer 5 jaar geleden samen met Finn en Jake uit huis gezet. Ook de pasgeboren Justin was al snel in het huis aanwezig. Ze was pas 10 dus kon het moeilijk aan. Maar iedereen werd onder druk gezet door de ouders dus kwamen we niet vaak bij ze.

Ze had het ontzettend zwaar om haar 3 broertjes in haar eentje te verzorgen. Finn wou nog wel eens meehelpen maar was nog echt een kind dus deed dat niet altijd. Jake was nog echt een kind, en hielp niet vaak mee met opvoeden. Hij vond het wel leuk om de fles te geven enzo, maar daar moest Julia wel altijd bij blijven.

Na 2 jaar ging ineens de deurbel. Er stonden maxi cosi's met 2 kinderen erin voor de deur met een briefje dat het haar broertje en zusje waren. Ze heeft hun met haar goede hart weer in huis gehaald maar het haarzelf veel te moeilijk gemaakt daarmee. Finn hielp wel steeds meer mee, maar Julia wil niet dat hij te veel meehelpt.

Ze is toen ook van school af gegaan om voor de kinderen te zorgen. Het enige wat ze nog deed was voor haar broertjes en zusje zorgen. Niks was voor haar belangrijker dan hun en dat is nog steeds zo. En toen een half jaar geleden kreeg ze er weer 1 bij. Ze bleef thuis al ging het wel steeds beter. Haar stress nam af en steeds beter wist ze ermee om te gaan.

Laatst heeft de juf van Jake voor haar ingegrepen. Ze heeft voor Julia een school gevonden en haar naar school gestuurd omdat het zo niet verder kon voor haar. Ik ben voor ze gaan oppassen ook al wordt ik nu weer bedreigd. En verder proberen instellingen en alles in contact te komen met de ouders op de hoop ze te stoppen met hun gedrag. Iniedergeval ze laten stoppen met kinderen naar hier sturen want we zijn erachter gekomen dat hoeveel kinderen ze ook sturen, Julia ze toch wel in huis neemt.

Ze heeft daar een veel te goed hart voor, maar het gaat zo niet langer. Nu met 6 is het te doen voor haar omdat mensen haar mee helpen, maar nog 1 erbij gaat niet meer voor haar. Dus wees niet boos op haar. Ze schaamt zich gewoon voor het feit dat ze geen ouders heeft die van haar houden en dat ze een soort moeder is.

De jongeste 4 noemen haar ook mama, maar dat vind ze verder niet erg. Ze wil graag net zoals haar klasgenoten zijn, maar aan de andere kant zou ze school weer op willen geven en terug gaan naar huis waar ze dan voor haar broertjes en zusje zorgt. Ik snap dat je boos zal zijn dat ze dingen verzijgt, maar ze zal het doen uit schaamte'.

Met open mond kijk ik de vrouw aan. Ik wist dit niet en ik had het ook niet gedacht. Ik heb aan genoeg dingen gedacht, maar nooit aan dit. Maar ze heeft dus wel gelogen. Alweer een vriend die ik te snel in vertrouwen in heb genomen. Ik dacht echt dat ze anders was. Ik vind/vond haar zo leuk. Maar als ze liegt heb ik er geen zin in. Ik heb ook dingen verteld die bijna niemand weet. Ik zet Ryan van mijn schoot en zonder iets te zeggen loop ik het huis uit. Waarom Julia?