Faith, Hope, Love

Chapter 2 - Promise to Wait

Mark's POV

I really tried to be good and a better person sa harap ng taong mahal ko. Pero sa tuwing nakikita ko si Drew na bestfriend ni Princess, palagi nalang akong nakakaramdam ng inis at selos sa puso ko.

I know na kaibigan lang ang tingin sa kanya ni Princess and alam ko naman yun.

Naiinis lang ako dahil He reminds me of someone. Someone who's close to Princess' heart.

Ayaw kong magmaang-maangan pero kahit sabihin sakin ni Princess, kahit alam kong matagal ng kami, may mas nakakahigit parin sakin sa puso niya.

Si Matthew... My cousin.

Isa siguro ako sa mga naniniwala sa kasabihan na 'First Love is the greatest.'

First Love siya ni Princess, Mga bata palang kami ramdam ko na yun, na palaging pangalawa lang ako sa puso niya.

Sa lahat ng pagkakataon, kahit kelan hindi ko naramdaman na ako ng una sa puso ni Princess.

But I'm always trying to pretend na okay lang ako. Pinapakita ko sa kanya na masaya ako pero deep inside halos sumabog ang puso ko sa mga panahon na magkasama kami pero ang palaging bukang bibig niya ay si Matthew.

Masakit, pero kinakaya ko naman. Sa tagal ng panahon na magkasama kami, nasanay narin ako.

"I hope magustuhan mo yung surprise ko sayo Baby." Sambit ko sa kanya habang nagdidrive.

"Ha? ano ba kasi yun? Hindi mo naman na kailangang mag-abala para sakin Mark." Mahina niyang sagot, alam kong may halong pagmamaktol ang mga salita ant kilos niya dahil siguro pinigilan ko siyang makasama ang mga kaibigan niya.

Nakokonsensya ako pero sana maintindihan niya ako. Gusto ko lang  siyang makasama at maipakita sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Baka sakaling marealize niya na mas karapat-dapat pala akong mahalin.

Nakatulog siya habang nasa byahe kami. Almost 1 hour din ang school mula sa place namin.

"Aarrrgggh, kanina pako tumatawag sagutin niyo naman." Medyo naiinis kong sabi habang hawak ang cellphone ko at paulit-ulit na tumatawag sa bahay. Pero wala talagang sumasagot.

I dont know if ready naba yung mga inihanda ko para sa Anniversary namin ni Princess.

"Sh*t, bakit ngayon pa." Napabulong nalang ako sa sarili ko.

I look at her and hold her hand para kahit papano maalis at mawala yung pangambang nararamdaman ko. Katulad ng dati, sa tuwing nalulungkot at umiiyak ako, palagi niyang hinahawakan ang mga kamay ako, at dahil dun, nakakalimutan ko lahat at nagiging okay ako. 

Hininto ko ang sasakyan sa gilid ng daan.

Tumitig lang ako sa kanya.

"laki na ng pinagbago mo Princess. You're doing well sa lahat ng bagay, Sino ang mag-aakala na ikaw, ang Prinsesa kong mahiyain, will came out on your own shell at matututong i-explore ang mundo. Kung alam mo lang kung gaano ako ka-proud sayo. Sobrang proud na proud ako." sambit ko sa kanya habang hawak siya sa kamay.

Pinaandar ko ang kotse at nagpatugtog ng mahinang music.

Love song muna para mas mafeel yung anniversary namin.

Okay lang na maging 'Senti' minsan. lalo na pag mga ganitong moment.

Papalapit kami sa house ng mapansin kong medyo marami yatang sasakyang na nakaparada sa loob ng compound. So i decided to wake her up.

"Baby gising na, Nandito na tayo." tinapik ko siya sa pisngi ng bahagya. Medyo mahirap kasi siya gisingin, Tulog mantika kung baga.

Tumingin siya sa paligid at tila nagtataka.