KABULLENİŞ

2.İlk Görev

Multimedia=BARIŞ

Eve girer girmez ayakkabılarımı çıkarıp ayaklarımı vura vura salona koşturdum ve kendimi kahverengi deri kaplamalı koltuğa attım.Ekip kelimesi kulaklarımda yankılanıyorfu ve kulaklarımı tırmalayıp duruyordu.Bana zarar vermekle uğraşan adamla aynı ekibin içinde olmak? Düşüncesi bile endişelendiriyordu.Kapı sesi gelince kapıya doğru ilerledim. Gelen kişi Eceydi.Gözlerim yarı uykulu salona geçmeye başladım.Ece halimi görünce eğildi ve yüzüme bakarak

"Neyin var,iyi görünmüyorsun?"

"İyiyim ,ama olmayadabilirim,ay yok ben yine değilim."

"Nehir kafayı mı yedin ne oldu anlat" deyince boğazını temizleyerek anlatmaya başladım.Ece nin her anlatışımda yüzündeki mimikler şekil değiştiriyordu.

"Öyle işte sonuç ekibiz" dedim yüzüm asık bir şekilde.Ece beni umursamayıp L koltukta yaylanınca dudaklarını sinirlenmiş bir şekilde aralayarak

"Ece bir şey demicek misin, teselli etmeyecek misin?" Diye gözlerim kısık bir şekilde sorunca koltukta biraz daha yayıldı ve kısık sesiyle

"Aman banane be hem sanane sen işine bak kızım sonra onu öldürme planlarını birlikte yaparız" dediğinde istemeden sırıttım.Bu kız hayatımdaki en yakın olduğum insandı, yüreği güzel insan..

" Bu arada Göktuğ ile ayrıldık"

Bunu der demez Ece yataktan bir hışımla kalktı ve suratıma şaşkın bir şekilde bakarak

"Nehir ciddiydiniz lan 6 senedir birlikteydi izleme ne oldu?" Dediğinde boğazımda yumru oluştu.
"Evet ciddiydik hatta ciddiydim diyelim o değildi çünkü,sadece ciddiymiş gibi davrandı." Dediğinde gözyaşım sol gözümden akmaya başlamıştı bile.Kendime gelip sağ elimle gözyaşımı silip

"Amaaan banane artık hiçbir erkek umrumda değil" diye konuşmaya dalınca Ece nın çoktan uyuduğunu farkettiğimde gülümsedim ve bende onun yanına geçip gözlerimin kapanmasına izin verdim.

* * *
Sadece 5 dakika daha geç kalsaydım otobüsü kaçıracaktım ve yine dünkü gibi o uzunca yolu yürüyecektim.Otobüs gelince akbili basıp gözümü otobüsün içinde boş yerler arasında gezdirdim bulamayınca da tutacaklara tutundum.Önümde bir amca birde teyze oturuyordu.Adam öksürünce tüm tükürükler yüzüme gelmişti teşekkürler amcacım sayenizde yüzümü yıkamış oldum. Teyze telefonda bağırarak konuşmsıyla tüm ilgiyi kendinde topluyordu.Kadının neredeyse ses telleri kopacaktı

Otobüs durunca karakolun önündeki durakta indim ve gözlerimi kapatarak derin bir nefes alıp binaya yürümeye başladım.İçeri girdiğimde "bizim ekip"ı görünce yanlarına gitmeye başladım.O adamın da olduğu gruba bizim ekip deyince bile iğrenirken nasıl ekip olabilirdik ki?

Hepsi yanyana sırayla dizilmiş duruyorlardı. Bende hemen bir çocuğun yanına geçtim.Bu ekipte kimsenin adını bilmiyordum yüzümü çocuğa döndürdüm ve boğazımı temizleyerek

"Şey pardon adını sorabilir miyim?"

"Konuşma ve dik karşıya bak Yusuf Amiri bekliyoruz sonra konşuruz" dediğinde başımla onaylayarak

"Aaaa evet haklısın özür dilerim" deyip çocuk gibi düz karşıma baktım.

Çok geçmeden Yusuf Amir geldi ve "günaydın" diyerek söze başladı

"Bugün ilk gününüz ve ilk gün olmasına rağmen görevleriniz var ilk olduğunuz için dikkatli olmanız gerekiyor.Unutmayın siz bir polissiniz ve bu çocuk oyuncağı değil her şeyi mantığınızla doğru olacak şekilde yapın."