CHAPTER 12

2.5K 30 3
                                    

"อ้าาา. อืออ..เป็..เป็นไงคับกุก รู้สึก..อ้ะ..ดีไหม~"

"มากเลยครับ ที่รัก"

ผ่านมาสองเดือนเเล้วครับที่ผมได้ใช้ชีวิตอยู่กับจองกุก อยู่เเบบเปิดเผยไม่ได้ปิดบังใคร ปีนี้เค้าก็จบหมอเเล้ว ส่วนผมเรียนนิเทศอีกสองปีจบ ผมเลือกงานไว้เเล้วเเหละครับ อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้นเเต่พวกเราด็จะนัดเจอกันให้มากที่สุด ไม่อยากห่างกันเลยด้วยซ้ำ จองกุกเคยบอกผมว่าไม่อยากให้ผมไผทำงานถ้าเรียนจบให้ออกมาอยู่บ้านด้วยกัน พอผมถามเหตุผลไปเค้าก้บอกผมว่า ไม่อยากให้ผู้ตัวอื่นติด ตอนนั้นผมโครตมีความสุขเลยที่เค้าเเอบห่วง เเละหึงผม เเต่ผมก้บอกเค้าไปว่า ไม่อยากให้สามีเหนื่อยคนเดียว เท่านั้นเเหละ ผมเลยโดนจัดหนักไปหลายรอบ

"อืออ..ที่รักเเทๆไม่ไหวเเล้ว"

"งั้นพรุ้งนี้ค่อยมาต่อ"

"บ้าา ขาเเทชีกหมดเเล้วน่ะดูสิ"

"ไหน.......ออกจะเซ็กซี่~"

"อือ..นอนเเล้วเเทเหนื่อย"

"ครับที่รัก จุ๊ป"

ทุกๆครั้งที่ผมหลับไปผมมักจะฝันเห็นเด็กคนนึงที่หน้าตาน่ารักมากๆ เเต่ผมก็ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้คือใคร ผมฝันเห็นเค้าทุกวันเลยครับ ฝันเห็นตั้งเเต่มาอยู่กับจองกุกเเล้ว ผมก้ไม่ได้คิดอะไรมากหลอกก็เเค่ฝันเเหละ

"ไอ้เเท! กูอยู่นี้!!" ไอจีมตะโกนเรียกผม มันนั่งอยู่ที่โต๊ะกับพี่ยุนกิเจ้าเก่า

"มึงวันนี้ไปผับป่ะ?" มาปุ๊ปถามปั๊ป

"ไม่วะ เดี๋ยวผัวหึง" ผมบอกไอจีมไป

"แหม่คุณเพื่อนไปกับกุเหอะ กุมีพี่กิคุ้มครองอยู่"

"ไปได้เเต่อย่าอ่อยใคร"

"ครับ ที่รัก" เหมือนกุเป็นอากาศเลยสัด

"อะเเห่มๆ กุไปก้ได้ เห็นว่ามึงเป็นเพื่อน" ผมบอกไอจีมไป

"จริงหรอออ!? เย้ๆกุมีเพื่อนเมาเเล้ว "

.
.
.
.
"แล้วมึงไม่บอกผัวมึงไปว่ะว่าไปผับ" ไอจีมหันมาถามผม ตอนนี้พวกเราอยู่ในผับกันเเล้ว
"บอกก็ไม่ได้มาสิครับคุณเพื่อน"
ผมหันไปตอบไอจีม
"เออว่ะ" มันพูดเเล้วยิ้มให้ผม ก่อนหันไปคุยกับพี่ยุนกิ
.
.
30 ผ่านไป

"มึงกุไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ" ผมบอกไอจีมก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะ เพื่อไปห้องน้ำ

"อ้าาา...เเรงๆค่ะ..อ้ะจอกกุกค่ะ."
ในขณะที่ผมกำลังจะออกจากห้องน้ำผมได้ยินเสียงเเปลกๆจากห้องน้ำริมสุดกำเเพง มันจะไม่เปนไรเลยถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ครางชื่อผัวผม

ปัง!!!

"จองก..ไม่ใช่ " ไม่ใช่จองกุก มีเเค่ผู้ชายตัวใหญ่ สองคนกับผู้หญิงซึ่งผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร

"โง่ว่ะเเค่นี้ก็หลงกล พวกมึงจับมันไว้ !!"

"จ จะทำอะไร ปล่อย"

"ไม่กุไม่ไป ปล่อยกู!!! ปล่อ..อึก"

"จับมันขึ้นรถเลย" มันคือประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยิน. ก่อนที่ผมจะสลบไป
.
.
.
.

STIGMA!(END)Where stories live. Discover now