Unexpectedly Inlove

Simula

This is a work of fiction. Names, character, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission.

"Kristina Angela, ano ba?! Gumising ka na!" sabi ng pinsan kong si Erich habang nagmamake-up at nkaharap sa salamin.

"hmmm...." Eh sa ayaw ko pa talagang gumising eh. Tumalikod ako at binaon ang mukha sa unan.

"hoy! Kapag di ka pa bumangon sa kamang 'yan, talagang babali-an kita nang buto. Unang araw mo sa pagiging junior mo sa kolehiyo kaya kelangan mong gumising Kristinaaaaa!" sigaw ng pinsan ko sa akin habang niyuyugyog ako.

"Erich naman eh, ayoko ngang pumasok. Ayoko na sa University na 'yun, magtatransfer ako. Bye, ingat ka sa school." Sabi ko kay Erich habang sinusubukang takpan nang kumot ang mukha ko.

"Eh 'yan ka na na man Kristi eh, hindi ba uso ang salitang move on sa'yo? Hindi mo siya deserve." Sabi ng pinsan ko habang umupo ng bahagya sa kama ko.

Ayoko ng umimik, baka pumatak na naman ang luha ko. Oo, nasaktan ako. Iniwan ako. Di ko alam kung saan ako nagkulang at ano ang nagging pagkakamali ko pra iwan ako ng boyfriend ko.

"Kristi, marami pa naman dyang mas pogi pa dun sa gagong gabi-gabi mong iniiyakan, ni di ka kumakain oh, tignan mo yang sarili mo. Hay nako! Yan ang hirap sayo eh nu, magmamahal ka tas ginagawa mo namang tanga yang sarili mo. Gumising ka na sa katotohanang wala na ang kinababaliwan mo." Patuloy nyang mandar sa akin.

Bumalikwas ako at umupo na rin sa aking kama, "Erich, hindi ganun kadaling kalimutan ang taong ilang taon mong nakasama, mahirap kalimutan ang lahat nang ala-ala na meron kayo..." sabat ko sa pinsan kong may galit na sa mukha.

"What the eff Kristi, it was 7 months ago nung iniwan ka niya nang walang dahilan, walang pasabing ano o bakit, hiniwalayan ka lang sa text and later you did know that he two timed you. It is F*cking 7 months long Kristi!" ngayon ay galit na galit na talaga ang mukha ni Erich habang sinasabi nya ang mga salitang iyon.

Bumuntong hininga ako, alam kong mahal lang talaga ako ng pinsan ko kaya siya nagagalit nang ganito, she don't want to see mu hurt, kaya hindi ako mkaiyak kapag nandiyan siya kasi sermon ang bibigay niya sa akin.

"But we lasted for 3 long years Rich, it is not that easy. Wala akong valid reason to let go of him, how can I do it? Tell me Rich so that I can start my new life." Malungkot kong sabi sa kanya.

Unti unting lumapit ang pinsan ko ang niyakap ako ng mahigpit. "It is not your fault Kristi, you just have to let go of him, and forgive yourself. Maybe you're blaming yourself of that shit that happened, but please do yourself a favor Kristi, stop it! Stop blaming yourself because you have done your part very well." Sabi ni Erich habang niyayakap ako at pinapat aking likod.

Namuo ang luhang nagbabadyang pumatak, pero sa sinabi nang pinsan ko, Oo nagising ako. Nagising ako sa katotohanang pinaglaruan lang talaga ako. Ayoko nang may isang luha pa na pumatak sa mata ko pra sa lalaking iniwan lang ako. All I want to do is to get up and try to live my life again.

"Salamat insan! Mahal na mahal mo talaga ako kahit minsan tanga ako. Hehe." Sinabi ko kay Erich na magaan gaan ang loob, habang unti unit akong bumibitaw sa yakap at hinarap siya.

She then flashed a smile,"Kristi nagmahal ka lang talaga. Now get up, and gather yourself. You should never feel that down, lagpas ka na sa 3 month rule insan. Hahahah."

Tumawa kami nang sabay at hinay hinay akong bumangon sa aking kama para maligo at mkapag bihis.