Unexpectedly Inlove

Chapter 2: Start Anew

Taking step towards the cafe, alam ko sa sarili kong mahihirapan akong pakawalan ang taong minahal ko ng sobra sobra sa loob ng tatlong taon. But I have to save myself.. I have to free myself..

Mayamaya pa ang nkarating na ako sa cafe, doubting to go in I saw the man I loved for a long time. I saw him waiting.. Im tempted to just run and leave, but now I have to face the truth. And we all know that the truth will set me free.

Hinawakan ko ang door handle papasok ng cafe, na nkakuha sa atensyon n Jared. Tumayo sya pra salubungin sana ako. Agad akong umiling. He attempted to hug me.

Hinila ko ang upuan sa harap niya at umupo. He stared at me. Ang mga mata koy hindi mapakali, at agad ko din syang binigyan ng atensyon. Pinukol ko sya ng titig.

"Kristi, Im sorry." Ani Jared
Panimula nya.
"I can't face you right after what you saw, hindi gusto ang nangyari sa amin ni Macy and she do know na may girlfriend ako..."

"Then why? Why Jared? Why did you let it happen?" Tanong ko sa kanya habang pinipigil ang nagbabadyang luha sa aking mga mata.

"I'm drunk, I cant think straight at nag away tayo sa gabing yon. I cant control myself it is the effect of the alcohol.." sagot nya sa akin

"Bullshit! That's bullshit! Kahit lasing ka alam mo kung ano ang ginagawa mo, pinili mo lng talagang saktan ako, pinili mong masira tayo, masira ang prinotektahan kong pagmamahal, at trust ko sayo!" Sabi ko habang unti unting pumapatak ang luha na sana ay di ko gustong makita nya.

"Bakit Jared! Then you have all the courage to tell me na let's break up kinaumagahan?! BAKIT?! Kasi naguilty ka sa ginawa mong pagchecheat? Bakit kase mas mahal mo si macy?!" Dagdag ko

"No Kristi..." iling ni Jared
"Alam kong nangyari sa inyo, nag antay ako ng explanation mo Jared, nag antay akong sabihin mong nagkamali ka at nag antay akong humingi ka nga tawad sakin.." humagulgol na ako
"Diba sabi ko sayo, kapag nagkamali ka aminin mo lang, kaya kitang patawarin pro hindi, pinili mong itanggi, pinili mong sirain ang trust ko sayo, pinili mo kong iwan. Ikaw pa ang nakipag break! Ang kapal ng mukha mo!" Sigaw ko sa kanya

"I do not want to lose you, kaya natakot akong sabihin sayo kase alam kong madudurog at masasaktan ka. Kristi, please bumalik ka na sakin."

"You left me, now you're telling me to get back? Loko ka ba?! Pinaglalaroan mo ba ako?!" Untag ko
"No I will not get back to you! I have given my trust, na alam mo unang una na mahirap pra sa akin ang magtiwala sa mga lalaki lalo na sa pag ibig. You know that! But still you've chosen to hurt me, to break my trust. Then panindigan mong pang iiwan mo saken." Panghuli kong sabi

"So ganoon nlng sayo yun Kristi? Ganoon nlng? Nasan na yong patatawarin mo ako?" Tanong nya sakin

I glared at him..
"What? Do you even know how much you've tortured me? I do not have any explanation galing sayo na makakapagpalubag sa loob ko nung nakipagbreak ka saken. Just continue your life with Macy, I dont want us to get back. Sana ay mahalin mo si Macy ng totoo." Seryoso kong sabi

Kahit na alam kong masakit. Kahit alam kong madudurog ako, alam kong ito ang mkakabuti para sa akin. Pra sa amin. Kailangan ko syang bitawan, pra sa ikapapanatag ng loob kong masyado nang durog.

Amba na sana akong tatayo nang nagsalita si Jared..

"If... if luckily we'll see each other in the future, and... and you do not have anyone and i do not have anyone too... can we... can we get back together? I will then pursue you." Aniya

I looked back to him, i stared and looked in his eyes, I can see regret, hurt, and promise. But I do not want to trust a cheater. Boys will always be boys.

"Please do not wait for me, do not wait for that time. Coz it's either you'll have your fiancee or family in the future and I'll also have mine. Kung aabot man sa panahong yan at tayo talaga ang itinadhana, then it will come. Kahit anong tanggi pa ang gawin ko. But, I am stiff enough to tell you that I will never become your girl... not now, or ever." Seryoso kong sagot sa kanya at tinalikuran sya ng tuluyan.

I am hurting. Still hurting. But I am trying to get up. Kaya alam kong hindi na magiging healthy kung magkakabalikan kami kase ano pang sense ng relasyon namin kung wala akong maibigay na trust sa kanya. It will slowly make me bitter. And i do not want that to happen.

Pagkalabas ko ng coffee shop wala na akong ganang pumasok sa next subject ko. All I wanna do is to sleep. To cry it all out. And to move on. Life must go on. My old me will be back soon. And I am looking forward in being what I am. Isang simpleng masayahing babae lng naman ako. I never expected to become melancholic. But then this has given me another personality. This break up has turned me melancholic.

Pagdating ko sa bahay I immediately opened the door at binagsak ang sarili sa sofa. Napagod ako sa kakaiyak. But I am feeling better. Kesa ikukumpara sa mag wawalong buwan na walang araw na hindi ako naiiyak. Now I am slowly feeling better. Nagpasya akong magtungo na sa kwarto ko sa taas. My room has been a mess for the past 8 months kaya sa kwarto ako ni Erich pinapatulog nang mabantayan nya ako. Ilang break downs din kase ang nangyari sa akin sa mga panahong yun. Mabuti nlng at di ako iniwan ng pinsan ko.

I suddenly felt something, gusto kong maglinis. Gusto kong bumalik sa sarili kong nawala. Gusto ko nang maging okay. Dahan dahan kong hinawakan ang door knob nga aking kwarto at binuksan iyon.

Tadaaaaah! Sobrang kalat lang naman. Para tuloy gusto ko nlng matulog sa kwarto ni Erich. Pro hindi, hindi ako papatalo. Tatayo ako ngayon.
Bumaba ako ulit pra magkuha ng trash bag, walis dust pan, at kahit anong panlinis na nakita ko. At agad akong bumalik sa aking kwarto matapos kunin ang mga kailangang gamit.

Makalipas ang ilang oras ay naging malinis na ang kwarto, ang mabahong amoy dahil sa tagal na pagkakasarado ay napalitan na ng bango galing sa air freshener. Nalinisan ko rin pati ang aircon. Napa andar ko na ito at ngayon akoy nkahiga na sa aking kama.

Bigla akong bumangon ng naramdaman kong bumukas ang pinto ng aking silid...

"Nandito ka lang pala! Kanina pa kita hinahanap. Muntikan ko nang tawagan ang mommy at daddy mo kase akala ko ano nang nangyari sayo Tin!" Pasigawng sinabi ni Erich sa akin

Natawa naman ako sa mukha nya nang napansin nyang malinis ang akog kwarto...

"Nag linis ka? Tin? Is this what you call moving on and letting go?" Nkangiti nyang sabi sa akin habang nkadungaw sa isang box na puno ng alaala namin ni Jared.

Tumango ako "yes. Maybe this is my first step Rich. Kelangan ko nang bitawan ang taong hindi maganda ang epekto sa akin. Sana lang ay tama itong ginawa ko." Sabay tingin kay Erich

"Please be better, I know you can do this Tin. Marami kaming nagmamahal sayo." Nakangiting sinabi sa akin ni Erich

"Anyhow, Im happy tho. I've freed myself from pain. Now I am ready to start anew." Sabi kong nakangiti na rin sa aking pinsan

"Thank you Rich, for being patient. I love you Rich kahet ang sagwang pakinggan." Natatawa kong dagdag

Agad naman akong dinaluhan sa kama ng akin pinsan at niyakap ng sobrang higpit.

"And for a change, we will go shopping tomorrow, cut your hair, and become more beautiful" aniya habang kumakalas sa yakap

Its been how many months na inaaya ako ni Erich na mag mall, at mag change ng outfit or hairstyle kaya lang lagi ko syang tinatanggihan. Maybe now. Maybe now is the right time to say yes.

"Okay, Rich. But paano yung classes natin?" Tanong ko sa kanya

Nagngising aso ito bigla "then we will not go to school, just tomorrow. Let's spend our day together! I missed you so much Tin kakasenti mo kase!"