Sea

XV-15-Final

Aşk, çok garipti.

Öncelikle, her yerde karşınıza çıkabilirdi. İş yerinde, parkta, sokakta, sahilde. Aşk yer tanımazdı. Dediğim gibi, her yerde olabilirdi.

Kişi tanımazdı, aralarında on yaş fark olan iki kişiye uğrayabilir, hayatlarını birleştirebilirdi.

Herkeste farklıydı. Kiminde midede kelebeklerin uçuşması, kiminde ellerin terlemesi, kiminde kekelemeydi aşk.

Dış görünüş önemli değildi aşk için. Güzel ile çirkin, çirkin ile güzel. Ne fark ederdi ki, birbirine aşık olduktan sonra.

En önemlisi, aşk cinsiyet tanımazdı.

Bir kız ile kız, bir erkek ile erkek birbirine aşık olabilirdi. Toplumun oluşturduğu kalıplar, din, aşıklar için birtakım önemsiz şeyden başka bir şey değildi.

Namjoon, Seokjin'in deyişiyle Joon-ah, sahilde dolaştığı gün, aldatılmanın üzüntüsü, kullanılmışlık duygusu, kalbinin acısı ile mücadele acıyordu. Hayatının aşkını, aldatıldığı gün bulacağı nereden aklına gelebilirdi ki?

Seokjin ise hergün gelen denize atlayıp intihar etme isteğini bastırmaya çalışıyordu. Hayatının aşkını bekliyordu.

Annesi uzun yıllar önce bir şey demişti ona. Hep aklında olan sözlerdi bunlar.

"Bir gün…" demişti annesi, yüzündeki buruk gülümseme ile. "…hayatının aşkını bulacaksın" demişti.

Seokjin, daha küçüktü o zamanlar. Sabırsız bir çocuktu. Sinirli bir ifade ile cevaplamıştı annesini.

"Ama anne, ben hayatımın aikını hemen bulmak istiyorum!"

Annesi gülümsemişti, oğlu gerçekten sabırsızdı. "Oğlum…" demişti. "…hayatının aşkını her zaman sen bulmazsın, eğer sen bulanazsan o seni bulur, ancak, o hemen bulmaz seni. Zamanını bekler, sabırlı olmalısın yani"

Seokjin büyüyen gülümsemesi ile "Tamam anneciğim, bekleyeceğim!" deyip odasına geçmişti.

Seokjin her zaman hayatının aşkının onu bulacağına inanmıştı.

Namjoon, bulmuştu hayatının aşkını. Mesajlar aracılığı ile iletişim kurmuştu. En sonunda Seokjin de ona aşık olmuş, hayatının aşkına kavuşmuştu.

Onlar için cinsiyet önemli değildi. Onlar iki erkekten çok birbirine aşık iki insandı onlar.

Aşkları, hep tazeydi. Onlar ölese bile aşkları gökyüzünü süsleyecek, gökküşağının yedi rengini oluşturacaktı. Kuşları onun aşkını konuşacak. Aşık olan çiftlere, Namjoon ve Seokjin'in aşkını fısıldayacaklardı.

Onların aşkı sonsuzdu. Yeni aşıklara ilham, bize örnek olacaklardı.

ani final için özür dilerim, kurgu yok ve hevesimi kaybettim.

bir an önce bunu aradan çıkarmak istiyordum.

umarım sevdiğiniz bir öykü olmuştur.

namjinle kalın!