-11- in love 2

49 4 0
                                    

-Jihoon's pov-

Aku duduk sebelah Ji Hyo di atas katil. Aku masih tak percaya dengan apa yang aku nampak. Semuanya terlalu cepat.

"Jihoon?? Dia dah bangun ke??" Mama aku buka pintu and masuk dlam bilik tu. Mama bawa makanan untuk Ji Hyo and dia letakkan atas meja.

"Belum.." aku jawap sedikit sayu.
"Mama dengan Appa nak keluar pergi kerja.. kamu okay ke kalau mama tinggalkan kamu dengan dia" mama tanya and aku hanya menggangguk.

"Kalau dia dah bangun..telefon mama okay" mama menyambung sebelum keluar dari bilik tu.

Aku asyik tenung muka dia. Entah apa yang buat aku rasa macam nak nangis tengok keadaan dia macam ni. Ke hati aku dah sayang dekat dia?? baru beberapa hari kot aku kenal dia. Takkanlah.

Aku pun ambil telefon aku sebab terlalu boring. Tengah aku sibuk and leka dengan telefon.... aku ternampak Ji Hyo bergerak gerak. Aku pun cepat cepat matikan telefon aku and letak atas meja.

"Ji Hyo??" Aku berbisik and pegang tangan dia. Perlahan lahan Ji Hyo buka mata dia.

"Saya di mana ni??" Dia bertanya sambil pegang kepala dia. "Awak dekat rumah saya.. jangan banyak bergerak..awak masih cedera tu" aku cakap and muka dia nampak terkejut.

"Jihoon!? Kenapa saya dekat sini..ouchhh" dia nak duduk tapi badan dia masih sakit. "Kan saya dah cakap jangan banyak bergerak" aku cakap and cuba baringkan dia balik.

"Macam mana saya boleh dekat rumah awak pulak ni??" Dia bertanya and pandang aku aneh aneh.

"Saya jumpa awak tadi dlam keadaan yang cedera teruk" aku cakap selamba. Aku hanya senyum dengan dia and cuba ambilkan makanan di atas meja yang mama masak tadi.

"Awak jumpa saya tadi dlm bentuk apa??" Dia bertanya sedikit cemas. Mesti dia takut klu aku tau siapa dia sebenarnya.

"Bentuk apa yang awak cakap ni??" Aku berpura pura tidak tau. "Maksud saya dlm bentuk manusia or..." Ji Hyo terhenti and aku menyambung "or...apa...serigala" aku cakap selamba sambil tersenyum.

"Jadi awak dah tau lah" muka dia tiba tiba menjadi sedih. "Alaaaa...tak payah lah sedih. Makan ni" aku cakap and cuba suap bubur tu. Tapi dia mengelak tak nak makan.

"Janganlah macam ni..makanlah. bila nak sembuh" aku cakap and cuba suap dia lagi but once again dia mengelak.

"Mesti diorang marah dekat saya..." dia cakap and air mata dia mula mengalir. Aku kesat air mata dia and suruh dia pandang aku. "Kenapa pula diorang nak marah?? And sebenarnya apa jadi dengan awak sampai jadi macam ni" aku bertanya.

"Saya pun tak tau apa jadi.. saya tak sedar" dia berkata and aku pun jadi keliru sikit. "Macam mana awak boleh tak sedar pulak" aku bertanya lagi.

"Saya tak pandai kawal wolf side saya" dia cakap and pandang bawah. "Tak payah fikir pasal tu dulu..makan okay" aku cuba suap dia dengan harapan dia makan...and aku berjaya..dia makan bubur tu.

"Cukup..saya nak balik rumah" dia cakap and nak berdiri dari tilam tu. Tapi badan dia cedera teruk..jadi dia tak dapat nak berdiri.

"Awak balik esok je lah..saya janji ..saya akan hantar awak esok" aku cakap and pakaikan dia selimut. "Awak rehat dulu..okay" aku senyum.

"Apa lah reaksi diorang semua klu tau yang awak dah tahu siapa kami semua sebenarnya" dia pandang direct pergi mata aku. "Tiada apa apa lah tu" aku cakap cuba tenangkan dia.

"Tapi awak masih nak kawan dengan saya ke lepas tau siapa saya sebenarnya" dia cakap.

"Masih..tapi klu boleh lebih dari ka..." aku berhenti cakap

"Ka... apa??" Dia bertanya and aku hanya tersenyum.

"Tiada apa apa.. boleh saya tanya satu soalan"

"Apa dia??"

"Gelang tu??" Aku tunjuk gelang yang dia pakai.

"Ouhh.. gelang ni..awak perasan ke kami semua pakai gelang yang sama"

"Iya..tapi lain lain warna"

"Gelang ni lambang kumpulan kami. And warna gelang ni based on warna wolf side kami" dia explain aku cuba pastikan. Warna gelang Ji Hyo memang sama dengan wolf side dia.

"Ouhhh.. awak rehatlah dulu" aku tinggalkan dia dalam bilik tu. "Klu awak lapar..bagitau je saya okay" aku cakap sebelum tutup pintu.

Aku pun jalan pergi dapur nak pergi makan sebab aku tak sarapan lagi. Nasib lah ada roti dengan jem coklat ni. Apa boleh buat..dah nasib.. klu nak makan dekat luar.. takkanlah nak tiggalkan Ji Hyo satu orang dekat rumah ni kot.. aku pun relakan je lah makan roti tu..

-Jungkook's pov-

"Pergi mana lah Ji Hyo ni??" Jimin cakap and duduk atas batu besar sebab penat sangat.

"Macam mana kalau kumpulan warewolf lain..or boleh dikatakan musuh kita serang dia??" Taehyung kata.. dia tak boleh fikir positif sikit ke.

"Fikir positif sikit..kita cuba cari dia and kalau sampai malam ni dia tak balik.. kita terpaksa fikir cara lain" Aku cakap and kami pun sambung mencari Ji Hyo.

"Aku takut je benda tak baik jadi dekat dia" Jimin kata sidikit risau. "Sebab tu lah korang kena fikir positif okay" aku cakap cuba tenangkan dia.

"Jihoon tu..." belum sempat Taehyung habiskan ayat dia.. Jimin memotong percakapan dia
"Boleh tak jangan buka topik ni.. kita nak cari Ji Hyo bukan Jihoon" Jimin kata dlam nada yang sedikit tinggi and Taehyung pun macam tergamam dengar Jimin marah dia.

Aku perasan Jimin jeling aku. Aku betul betul tak sengaja cakap yang kami ni bukan manusia dekat Jihoon. Seriously aku betul betul tak sengaja.

"Kita nak cari Ji Hyo dekat mana lagi ni??" Jimin merungut kepenatan. "Kejap??" Taehyung letakkan jari telunjuk dia dekat mulut dia..kenapa dia suruh kami diam pula ni. "Aku dapat rasa Ji Hyo dekat around sini" Taehyung cakap and berjalan perlahan lahan. Kami ikut je dari belakang.

Kami pun ikut je Taehyung sampailah kami di sebuah rumah. "Takkanlah Ji Hyo dekat dalam??" Jimin kata lalu menggaru kepalanya.

"Aku yakin dia dekat dalam..and kejap..bukan bau ni.." Taehyung kata sambil memandang kami berdua. Kami berdua pun cuba analisis lah bau tu..sebab familiar sangat. Kami bertiga memandang antara satu sama lain dengan mata yang membulat. "Jihoon!?" Kami kata serentak.

"Apa Ji Hyo buat dekat rumah Jihoon ni??" Jimin cakap tapi kami masih memandang rumah tu. Tiba tiba aku perasan yang tempat aku pijak tu ada kesan darah.......... darah siapa ni??

Okay itu je okay...so jangan lupa baca next chapter..bye

Warewolf Destiny (Malay)Where stories live. Discover now