Accidental Love อุบัติเหตุรัก [Yoonmin]{END}

ตอนที่:37 end

แสงแดดอ่อนๆในยามเช้าสาดส่องผ่านบานหน้าต่างห้อง ที่มีร่างของคนสองคนนอนกอดก่ายกันอยู่บนฟูกนอนใหญ่ ในตาใสหรี่ขึ้นเมื่อได้เวลาตื่นนอนเหมือนในทุกๆวัน จีมินหยัดตัวขึ้น ยกเอาแขนคนขี้เซาออกจากตัว

จีมินจ้องมองไปยังใบหน้าขาวที่คุ้นเคย แล้วนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ก็รู้สึกถึงใบหน้าที่เห่อร้อนขึ้นมาเอาเฉยๆ พอดีกับเสียงบานประตูห้องที่ถูกเลื่อนเปิดพรวดพราดเข้ามาโดยคิมแทฮยองที่เข้ามาพร้อมคนข้างกายที่ยังคงเซื่องซึมยังคงไม่ตื่นนอนดี

"ตื่นเร็วดีหนิ กูกะจะมาปลุกมึงโดยเฉพาะเลยนะ"แทฮยองบอก เหลือบสายตามองยุนกิที่ค่อยๆลุกขึ้นนั่ง แต่ไม่วายแนบใบหน้าลงที่ไหล่เล็กของคนรักต่อ

"โครตจะเป็นหนักว่ะ คิดดีแล้วใช่ม่ะมึงที่จะมีผัวแบบนี้น่ะ"

ยุนกิที่ได้ยินในแบบนั้นก็ถึงกับตื่นเต็มตา แล้วหันไปทางคนถามที่ยังคงรอคำตอบอยู่ ทว่ามือเล็กที่ยื่นมากุมมือของเขาไว้ แล้วดึงให้ลุกขึ้นพร้อมกัน ทำให้เขาละทิ้งความคิดทุกอย่างทิ้งไปเสียหมด

"น้ายอนฮีตื่นหรือยังมึง"จีมินถามแทฮยอง

"อืม แต่งตัวรอตั้งนานแล้วมั้ง มึงเหอะรีบๆจัดการตัวเองเหอะว่ะ เดี๋ยวผู้ใหญ่ทางนู้นจะรอนาน..."

"อืม มึงไม่ต้องไปกับพวกกูก็ได้นะ พาน้องมันไปนอนต่อเหอะ ทิ้งกุญแจรถเอาไว้ให้ก็พอ"

"เอางั้น?ถ้างั้นกูไปนอนต่อแหละ มีอะไรก็โทรมาแล้วกัน"

พอบานประตูถูกปิดลง จีมินที่ยังคงคิดหนักถึงคนในครอบครัว ถึงแม้จะได้รับคำยืนยันจากยุนกิแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังไม่คลายความคิดมากไปเสียที ทางยุนกิเองก็ดูออกว่าคนรักเป็นเช่นไร และถึงแม้ว่าจะอธิบายต่ออย่างไร คนที่ชอบคิดมากอย่างจีมิน ก็คงจะยังไม่ยอมเชื่อเขาง่ายๆอยู่ดี

"จีมิน..."

"หื้ม?"

ยุนกิรั้งเอาคนรักเข้ามากอดเอาไว้ ถ่ายเทความรู้สึกทุกอยากในตอนนี้ไปยังคนตัวเล็กในอ้อมกอด ถึงแม้เขาจะรู้สึกไม่ชอบใจอยู่บ้างที่จีมินไม่เชื่อใจกันเลย แต่มันก็เข้าใจได้ว่ามันเป็นเพราะอะไรทำไมจีมินถึงไม่เชื่อใจกัน...