Kedi

Bölüm 6 | Komşu

Yılbaşının üzerinden tam bir hafta geçmişti ve Arda'dan en ufak bir haber

alamamıştım. O gün onu son görüşüm olmuştu.

Kendimi fazlasıyla kullanılmış hissediyordum haliyle. Sevgilisinin yokluğunu

benimle kapatıp, toz olup gitmişti.

Bir yandan da kendimi suçlamaya devam ediyordum.Sevgilisi olduğunu ilk

günden söylemesine rağmen neden onunlaydım ki? Ne düşünüyordum sanki?

Arda konusu benim için sonsuza dek kapanmıştı. Onu bir daha görmek

istediğimden emin değildim. Hem zaten umudum da kalmamıştı.

Tekrar görüşmek istese bu zamana kadar gelirdi öyle değil mi?

Kullanılmışlık hissimin üzerine yeni bir sayfa açıp o günün güzelliklerini

hatırlamayı denedim.

Güzeldi. Tek kelimeyle güzel bir yılbaşı gecesiydi. Sürprizlerini hatırlıyorum,

dileklerimin hepsini gerçekleştirdiğini de. O geceden aklımda kalan son hatıra

bana dans teklifi edişiydi. Gerisi sanki koca bir silgiyle iyice silinmiş, ardında

tek bir çizik bile bırakmamıştı.

Eve nasıl geldim, ne ara duş alıp ne ara pijamalarımı giydim hiç bilmiyorum,

görünüşe bakılırsa öğrenemeyeceğim de.

Sürekli yenilenen kadehler geliyordu aklıma. Dolup boşalan, ardı arkası

kesilmeyen kadehler.

Kahretsin! O gecenin sonunda ne oldu? Ne oldu da bir anda ortadan

kayboldu?

Hatırlayamıyordum..

Karanlık anılarımın beynimde oluşturduğu hiçlik görüntüleri huzursuz

hissetmeme neden oluyordu.

"Huysuz"

Herneyse.

Karanlığın arasında kayboluyordum. Çabalarımın boşuna olduğunu fark

ettiğimde o geceden bu yana tek arkadaşım olan kediyi kucağıma aldım. Minik

patileri ve yumuşacık kar beyazı tüyleri bana huzur veriyordu.

Daha şimdiden tek arkadaşım bir kediyse, geleceğimi hayal edebiliyorum

açıkçası.

Otuz kedisiyle kendi halinde yaşayıp ölümü bekleyen bir ihtiyar.

Yaşıtlarımın genelde eve girmeyen, aileleriyle anlaşamayan, büyük bir arkadaş

çevresi ve gece hayatı dahi olan tipler olduğunu tahmin edebiliyordum.

Ama ben hep böyleydim. Küçüklüğümden bu yana hep aynıydım. Oyuncaklarını

paylaşamayan mızmız ve şımarık çocuklar yerine, söz dinleyen ve denileni

yapan tiplerdendim.

Açıkçası ; ara sıra imrenmiyor da değilim başkalarına. Bazen dışarı çıkıp kızlı

erkekli kalabalık bir arkadaş grubuyla gezip dolaşmak, eğlenmek istediğim

oluyor.

Bazen de sonsuza kadar kendimi eve hapsedip insanlardan soyutlanmak