Grace

Goud, goud en nog eens goud!

Grace verbleef nu al een week in de hemel. Althans het leek toch een week. Elke ochtend deed ze wat ze altijd deed. Tandenpoetsen, zich wassen, eten,... Alleen ging het nu iets anders. Uit de douche kwam goud water. Grace hoefde zich niet met zeep in te smeren want dat deed het vanzelf. Ook eten hoefde ze zelf niet te maken. Grace moest maar aan eten denken en er kwam iets uit de oven.
Haar verblijf was allesbehalve eenvoudig. De keuken bestond uit glazen wanden en gouden kastjes. In de zetel zat een massageknop die vanzelf aanging als je er aan dacht. Ook de tv hoefde ze nooit zelf aan te zetten. Nu, als je het een tv kon noemen. Het leek eerder op een gigantische bioscoop. In de slaapkamer stond een imposant hemelbed waar zeker vier mensen in konden slapen. Ook de badkamer was rijkelijk versierd met bladgoud. In het midden stond er een reusachtig bad. Je kon het vergelijken met een zwembad. Er was ook een douche en een toilet met armleuning.
Eerlijk gezegd vond Grace het best overdreven. Al die moeite voor een doodgewoon tienermeisje? Ze vond het ook niet zo leuk dat dit huis haar gedachten kon lezen. Als ze aan iets dacht gaf het huis haar een antwoord door bijwoord eten te serveren.

Het belangrijkste was dat ze haar taak deed had Bingo haar verteld. Bingo kwam vaak op bezoek. Grace begon hem steeds meer te mogen. Ze aten samen en keken soms ook samen een film. Bingo hield van horrorfilms (wat haar deed denken aan Joël).

Hoewel dit voor de meeste mensen als een droom moet klinken, begon Grace zich te vervelen. Mister B had haar verteld hoe zwaar de taak wel niet zou zijn. Maar na het feit dat ze zich hier verveelde was er niks moeilijk aan. Ze verlangde er naar om eens naar buiten te gaan. Bingo vertelde haar wel eens over hoe het buiten was maar dat was niet genoeg voor Grace. Ze was altijd al nieuwsgierig geweest maar nu voelde ze zich hier gevangen. Ze voelde zich zoals Coco Framboise zich zou gevoeld hebben. Vroeger, toen ze nog leefde, had ze een vogel, Coco Framboise. Ze was er zo blij mee, ze had hiervoor haar moeder weken, misschien zelfs maandenlang de oren van de kop gezaagd.
Maar Grace vond het zielig voor de vogel dat hij steeds binnen moest blijven. Dus op een dag besloot ze hem vrij te laten. Sindsdien had ze nooit meer iets van hem gehoord.

Ze hield niet van de eentonigheid van de dagen. Zo deed ze elke ochtend haar ronde en controleerde of er niks veranderd was aan de Fortunafontein en het tempeltje.

Grace zat lang uitgestrekt op haar bed. Bingo zou pas morgen langskomen. Ze zat te denken aan al wat in zo een korte tijd gebeurd was. Grace was nog steeds niet aan de gedachte gewend dat ze dood was en een engel was geworden. Niet zomaar een engel, een engel op het zevende verdiep. Ze vroeg zich nog steeds af wat ze gedaan had om hier te mogen zijn. Zelfs Leonardo Da Vinci was na zijn dood niet in dit rijk toegelaten maar hij word nog steeds herdacht op aarde. Behalve haar moeder zal iedereen haar vergeten zijn. Ze miste haar oude leven. Ze wilden zo graag nog even een kind zijn, zonder zorgen.

Plots werd er geklopt op de deur. Grace sprong recht maar was vergeten dat de deuren vanzelf open gingen als je ze nodig had. In de deuropening stond een man. Het was Bingo.
"Hey, Grace! Hoe gaat het?"
"Wel,..."
"Mooi zo!" Onderbrak Bingo haar zonder te wachten op haar antwoord.
"Ik heb eens gevraagd aan Mister B of ik je niet wat van de buitenwereld kan laten tonen en hij vind het goed."
"Echt?" Vroeg Grace vol vreugde.
"We zullen beginnen met het forum. Daarna kunnen we naar het amfitheater gaan en ik kan je ook de bibliotheek laten zien!" Zei Bingo met veel enthousiasme.
"Geweldig!" Grace deed haar schoenen aan en liep door de voordeur.
"Kom je nog?" Vroeg Grace met een stralende glimlach. Eindelijk gingen ze een stapje in de wereld zetten. Het was niet veel maar alleszins beter dan dit luxueuze verblijf waar alles uit goud bestond.

Grace en Bingo kwamen aan op het forum. Het was een groot marktplein met duizenden gouden kraampjes, winkeltjes en stalletjes. Zoveel engelen bijeen had Grace nog nooit gezien. (Niet moeilijk want de enige engelen die ze kende waren Mister B, bingo en een paar gokverslaafden)
"Wow" zei Grace. Ze kon haar ogen niet geloven. "Ik dacht dat er hier op de 7de verdieping weinig engelen waren. Mister B zei me dat er ongeveer 2000 man woonden, maar mijn wiskunde is goed genoeg om te weten dat dit meer als 2000 engelen zijn."
"Ach, Mister B houd zich niet meer zoveel bezig met de exacte cijfers. We zien hem steeds minder. Hij zit vaak binnen te pokeren met zijn raadgevers." Zei Bingo verdrietig.
"Geeft hij dan niet veel om jullie?" Vroeg Grace.
"Jawel, het is de schuld van die stomme Mentor en zijn makkers. Ze willen hem van de troon door hem gokverslaafd te maken. Ik heb ze nooit vertrouwd maar B wilde me nooit geloven. En nu is het te laat." Zei Bingo.
"Wie is die man?" Vroeg Grace uit nieuwsgierigheid.
"Ik zal het je straks wel vertellen. De muren hebben hier oren." Fluisterde Bingo mysterieus, "Kom, ik zal je het amfitheater laten zien."
Grace volgde Bingo naar het amfitheater. Ze herinnerde zich uit de les geschiedenis wat het was. De Romeinen bouwden veel amfitheaters. Ze hielden er gladiatorenspelen om het volk te vermaken. Machtige Keizers investeerden daarom ook veel in amfitheaters. Het was een middel om het vertrouwen te winnen van het volk.
Dit amfitheater zag er anders uit. Het was groter, hoger en er was vooral veel meer goud. Zelfs de tribunestoeltjes waren van goud.
"Organiseren jullie ook gladiatorenspelen?" Vroeg Grace.
"Neen, sinds Mister B aan de macht is werd het afgeschaft. Gelukkig maar, mensen trainen om elkaar uit te moorden is toch niet plezant?" Zei Bingo op een lachend toontje.
Grace dacht na over zijn woorden. Sinds Mister B aan de macht is? Betekend dat dan dat er daarvoor iemand anders was? Dacht Grace.
"Waren er nog goden voor Mister B?" Vroeg Grace.
"Jazeker, de vorige waren niet zo'n succes. De meeste werden gek door hun eeuwige roem en wilden steeds meer macht. Ze werden daarom verbannen. Om de zoveel eeuwen kiest het lot iemand anders uit. Die krijgt dan de titel 'God'. Meeste mensen denken dat het altijd dezelfde persoon is, maar dat is hij niet. Mister B is al lang aan de macht. Hij doet het ook goed. Alleen sinds een paar jaar heeft hij een nieuwe raadgever, Mentor. En die zette hem aan om te gokken."
Gokken. Je krijgt er alleen maar miserie van.
"Hoelang is hij al God?" Vroeg Grace.
Bingo dacht even na alsof hij de tel kwijt was.
"Hoelang is de ontdekking van Amerika al geleden?" Zei Bingo.
Ze besloot om hier niet op te antwoorden.

Grace en Bingo stapte verder en gingen zitten in de tribune.
"Wat een mooi uitzicht!" Zei Grace
"Ja hé?! Vind ik ook! Als ik tot rust wil komen kom ik altijd naar deze plek."
Vanaf hier kon ze de horizon zien. Vallende sterren die zich vermengden in de wolken verschenen. De wolken werden oranje door het felle licht van de zon. Alles te samen leek het op een beeld dat je alleen maar kon tegen komen in je dromen.

Grace keek naar beneden waar sommige engelen stonden te voetballen. Het leek toch op voetbal, alleen speelde ze in de plaats van op het gras in de lucht.
"Wat zijn ze daar aan het doen?" Vroeg Grace
"Dat?" Vroeg Bingo die wees naar beneden, "ze zijn aan het trainen voor de volgende match cailumbal."
"Cailum wat?!" Vroeg Grace verbaasd.
Bingo zuchtte. "Ik moet je ook alles uitleggen, hé! Ik had nog gezegd tegen B dat we een introductiefilmpje moesten maken!"
"Het is een soort voetbal maar dan in de lucht. Zie je die 2 ringen daar hangen? Dat zijn de goals."
Cailumbal? Daar had Grace nog nooit van gehoord. Wat betekend het eigenlijk? Maar natuurlijk! Cailum betekend in het Latijn hemel. Dat was dan ook het enige wat Grace onthouden had van de les Latijn.

"Hoe kunnen die engelen in de lucht blijven?"
"Door te vliegen natuurlijk!"
"Kunnen engelen vliegen?!"
"Sommige wel, ja. Ik spijtig genoeg niet." Zei Bingo geïrriteerd omdat hij haar vragen beu was. "Het is indrukwekkend om naar te kijken. Hoe sommige engelen zich kunnen bewegen in de lucht, dat is gewoon fenomenaal!"
"Wanneer is de volgende match?" Vroeg Grace.
"Morgen, waarom? Wil je er naar toegaan?"
"Ja, zou je met me mee willen gaan?"
"Het spijt me , Grace, maar Mister B heeft me gevraagd om morgen langs te komen. Het zal voor een andere keer zijn."
Grace keek teleurgesteld naar Bingo. Ze vroeg zich af hoe het moest zijn om te kunnen vliegen. Zou zij ook kunnen vliegen?
"Bingo? Kan ik ook vliegen?" Vroeg Grace.
"Neen, meisje, anders had het lot je een andere taak gegeven."
Grace was weer teleurgesteld. Mister B had gezegd dat ze meer krachten had dan dat ze dacht. Welke dan?
Grace liep naar beneden de tribune af. Ze stapte verder en hoorde Bingo schreeuwen.
"Grace, wat ga je doen? Je moet die engelen niet gaan lastig vallen met irritante vragen want daar hebben ze geen tijd voor!" Riep Bingo.
Maar Grace liep voort.
Nu ze dichterbij de engelen die aan het sporten waren kwam zag ze hun gezichten.
De jongen in het midden leek de trainer. Hij had blond haar en een gespierd lijf. Ze deed hem denken aan Jack Dawson uit de Titanic.
"Hey, ik ben Lou" zei de jongen.
"Aangenaam, ik ben Grace." Antwoordde ze terwijl ze hem de hand schudde.
"Ben jij Grace? Dè Grace?!" Vroeg Lou verbaasd.
Grace knikte. Lou's haar wapperde nu in de wind. Zijn donkere ogen straalde door het zonlicht.
"Ik heb veel over je gehoord."
"Echt?!" Vroeg Grace.
"Jij bent toch diegene die de Fortunafontein moet bewaken?"
"Klopt"
"Ik werk in de bibliotheek, boeken sorteren enzo."
"Lijkt me leuk!" Zei Grace lachend.
"Anders zal ik je eens meenemen. Het is echt fascinerend! Je komt er alles te weten over iedereen."
"Hoe bedoel je?" Vroeg Grace.
"Wel, elke mens krijgt een boek. Daarin staat heel zijn leven. Alles staat tot in de puntjes uitgeschreven. Je kan er dus dingen vinden over Napoleon die niemand van hem weet. Wist je dat Napoleon soms bedplaste?!" Zei Lou lachend.
Grace lachte ook. Haar oranje haar wapperde nu ook in de zwoele wind. Haar groene ogen paste perfect bij haar gezicht.
"Lou, kom je nog?" Zei één van de engelen achter hen.
"Sorry, Grace, mijn engelen wachten op me." Zei Lou.
"Jouw engelen?!" Lachte Grace.
"Ja, ze komen speciaal voor mijn trainingen! Ik ben namelijk de meest fascinerende trainer ooit! Zonder mij zouden ze vorig seizoen niet kampioen geweest zijn!" Zei Lou opschepperig. Hij meende het niet, hij wilde Grace gewoon wat show verkopen.
"Wel, als je trainingen zo goed zijn wil ik er ook wel eentje." Zei Grace die meeging in het spel.
"Dat zal voor een andere keer zijn, Grace. Ik ben namelijk heel populair. Je zal een afspraak moeten maken." Lou gaf Grace een kaartje met een telefoonnummer erop.

Grace glimlachte en liep door.
Als ze 5 meter verder was zei Lou nog snel: "Kom je morgen naar de match kijken?"
Grace draaide zich om en knipoogde naar hem. Lou beschouwde dit als een ja en liep naar de andere engelen.
Grace stapte terug naar haar verblijf. Met een stralende glimlach ging ze naar binnen en deed haar schoenen uit. Terwijl ze naar de keuken liep zag ze dat er iemand in haar zetel lag. Het was een man met lang grijs haar en een dikke baard. Grace wist dat het Bingo niet was. Die had niet zo'n haar en zou al zeker niet zonder te vragen binnenkomen.
De man draaide zich om en keek Grace aan.
"Daar ben je eindelijk! Ga zitten! We hebben veel te bespreken." Zei de man.