Yasak Aşk || ULREM

Demirden Kader'

{Ulaş}
K:Sizi çok özledim!
Kollarını açıp bana sarılmaya gelen Kader'e kollarımı açtım ve eğildim.Sımsıkı sarılıp kokumu içine çektiğini farkettiğimde gözlerim doldu.Eğer bir çocuk size kim olduğunuzu sorgulamadan sarılıyor ve sevgisini hissettiriyorsa siz dünyanın en mutlu insanısınızdır,öyle olmalısınızdır.
U:'Bizde seni çok özledik.' diyerek saçlarını okşadım.
K:'Biliyorum ya,özledin.'dedi ve yanağıma ufak bir öpücük kondurup İrem'e baktı.'Sende özledin değil mi?' diyerek kollarımdan ayrılıp İrem'in kucağına oturarak sarıldı.
İ:'Özledim tabi,hemde nasıl özledim bir bilsen.' diyerek her yerini öpmeye başladı. Kapıya yaslanan Öykü mutlu gözlerle bizi izliyordu.
Arkasından Kader'in dedesi gözüktü ve bana elini kaldırıp selam verdi.Kafamla karşılık verdim.
A:'Kader sizi görmek istedi. O gün telefonda konuşurken bir daha size ulaşamamış. Bende dayanamadım getirdim.' dediğinde İrem'e baktım ve kazayı söylememek için kaşlarımı kaldırdım.
U:'Yolda telefon çekmedi herhalde.Sette de çok yoğunuz işte,pek telefona bakamadık.' dedim ve omuzlarımı kaldırıp başımı eğdim.
K:'Annemi görmeye gidebilir miyiz?' diyerek ayağa kalktı ve iki eliyle İrem'in elinden tutup bakmaya başladı.
İ:'Tabiki gidebiliriz.' diyerek ayağa kalktı ve bana baktı. O kadar yorgun olmasına rağmen onu kıramaması,çok seviyordum.
U:'E,hadi o zaman.' diyerek bende elinden tuttum ve karavandan inip arabaya yöneldik.
U:'İrem,sen arkaya!' dedim kapıyı açarak.
İ:'Ama..'
U:'Kader seninle oturmak istiyordur hani?' dedim ve Kader'e baktığımda kafasını salladı. İ:'Öyle olsun bakalım.' diyerek arkaya oturdu. U:'Kemer?' dediğimde oflayıp kemerini taktı ve kollarını birbirine bağlayınca onu taklit eden Kader'e gülmeye başladı.

Onun bırak kullandığım arabada yanıma oturmasını,herhangi bir arabanın bile yanından geçmesini istemiyordum aslında.Korkuyordum ona tekrar bir şey olmasından.Kader ile olan bağlantıları beni her geçen gün mutlu ediyordu. Kendi hayatımız ve Kader'in hayatı için çok büyük adımlar atmayı düşünmeye başlamıştık bile.

A:'Dalıp gittin bakıyorum,az ilerden sağa dönersen yine çıkarız bizim oraya.' U:'Kusura bakma abi ya,yorgunluk işte.' diyerek geçiştirip sağdan döndüm ve sahile doğru arabayı park ettim. K:'Sonunda geldik,annem sizi çok özlemiştir.Değil mi baba?' diyerek dedesine bakıp ellerini çırptı. Sanki Kader'i tanıdıktan sonra hayatıma çok büyük bir şey eklenmiş gibiydi.
İ:'E,hadi o zaman.Çok bekletmeyelim onu.Tut bakalım.' diyerek elini uzattı.Kader de onun elini tuttuktan sonra diğer elini de bana uzattı ve tuttuktan sonra koşmaya başladı.Bir yandan yavaş olmasını söylüyor,bir yandan da gülüyorduk.Kayalıklara gelince elimizi bırakmadan oturup bizimde oturmamızı sağladı.
K:'Şimdi gelmesini beklememiz gerekiyor.Yıldızlara bakıyoruz ve gelmesi için dua ediyoruz.' diyerek ellerini açıp bize baktı.İrem de ellerini açtığında ben sadece onları izliyordum.
İ:'Şimdi ne yapıyoruz?' K:'Allah'ım,ben annemi çok özlüyorum. Ama melekler bana arkadaş yolladığından beri hiç ağlamıyorum. Melekler de annemi özlediğimi biliyor ama onu geri getiremiyorlarmış. Şey,acaba sen bu gece de annemi azıcık göstersen? Ben rüyamda onu görüyorum,ben uyurken senin onu yanıma yolladığını da biliyorum. Ama annem arkadaşlarımı da özlemiştir. Onları da görse olmaz mı?' diyerek titreyen sesi kesildikten sonra gökyüzüne bakıp bir yıldızın kaymasını beklemeye başladı. 'Şimdi gökyüzünün bize annemi göstermesini bekliyoruz.' İ:'Bekleyelim,gelecektir.' dedi ve ellerini indirip dolan gözleriyle bana baktı.Kader'i ortamızda biraz sıkıştırıp kolumla İrem'in sırtına destek verip kendime çektim ve ellerimle kolunu sıvazladım.

Yaklaşık yarım saat geçmişti ve hala gökyüzüne bakıp bekliyorduk.Kader ve İrem'in hala umudu vardı. Ben ise sadece onları izleme taraftarıydım.
K:'Ama gelmiyor..' dedi ve burnunu çekti. 'Gelmedi..' gözünden akan bir damla yaşla önce İrem'e sonra bana baktı.O an içim öyle acımıştı ki.. Kolumun arasına onuda alınca küçücük bedeni kendini bırakmış ve hıçkırıklara boğulmuştu.İrem'e baktığımda sessizce süzülen göz yaşlarını gördüm ve Kader'in saçlarına bir öpücük konurdu.
İ:'Ağlama güzelim,yarın yine geliriz olmaz mı?'
K:'Ama ben onu kaç gündür rüyamda da görmüyorum.Artık beni sevmiyor mu?' diyerek ağlamaya devam etti.
U:'Sevmez olur mu? Biz seninle olduğumuz için artık korkmuyor sadece.'
K:'Ama özlüyorum.Annemi çok özlüyorum.'
D:'Bende bazen annemi görmediğim zaman onu çok özlüyorum. Ama İrem abla setteyken hiç annemin yokluğunu hissettirmiyor. Belki seninde öyle olur? Ağlama lütfen.' diyen Demir'e gözlerimizi çevirdiğimizde Kader ağlamasını kesmiş ve bana daha sıkı sarılmıştı.
K:'Onuda melekler cennete götürürse ne yapacağım peki?'
D:'Bence götürmez.Biz çok mutluyuz ki ya. Seni de mutlu ederiz. Dimi?' diyerek bana baktı.
U:'Ederiz tabi,dimi İrem ablası?'
İ:'Ederiz,ederiz bi'tanem.' diyerek Kader'in elinden öptü.Kader ayağa kalktı ve Demir'e doğru yürümeye başladı.Demir'in elinden tutan Öykü elini bıraktı ve dolan gözlerini sildi.
K:'Ben Kader,sen kimsin?'
D:'Bende Demir.' diyerek elini uzattığında Kader elini sıkıp ufak kollarıyla ona sarılmıştı.
İ:'Demir'den Kader...'

NABÜNÜZ LEN TIRREKLER
BÖLÜM ATMAYINCA ÇOK SÖVDÜNÜZ SANIRIM KULAKLARIM ÇINLADI SİVİLCE ÇIKARTTIM SAKİN OLUN
NEYSE,TATİLDEYDİM YAZAMADIM AMA YAZARAŞKINIZ GERİ DÖNDÜ HER GÜN BÖLÜM ATAM DA SÖVMEYİN
NEYSE DRAM YAZDIM YİNE Bİ GÜN YÜZÜ GÖREMEDİK KALEMİME TÜKÜREM
YORUM VOTE ATIN DA HORON TEPEK