Little Star || Hongseob 24k

4.Tili tili bom

Od tego wydarzenia minęło kilka dni. Oczywiście nic do niej nie powiedziałem, ona do mnie też nie. Popatrzyła się na mnie i uśmiechnęła się, gdy zamykam oczy nadal widzę jej piękny uśmiech. Czy jeszcze kiedykolwiek ją zobaczę? Wcześniej nie sądziłem, że ona istnieje, teraz chcę spotkać ją jeszcze raz. Chociaż wiecie co jest najgorsze? To, że nie wiem czy to był sen czy serio to się zdarzyło, często nie potrafię odróżnić rzeczywistości od snu. Skąd mam mieć pewność, że serio ją zobaczyłem? Jeonguk powiedział, że nawet nie zwracał uwagi czy była tam jakaś dziewczyna czy nie. Być może po prostu mi się przywidziała. Tak, teraz myślicie jak to możliwe, że mój mózg umie zrobić coś takiego, prawda? Często tak robi, to jakieś zapachy, głosy, smak lub uczucie na przykład jakby ktoś mnie dotykał, a bardzo rzadko, ale jednak pokazuje mi jakieś postacie. To jest bardzo męczące. A więc dzisiaj kolejny dzień spędzam sam w naszym dormie. Nie mam pojęcia co mam robić więc wszedłem na internet. Jako, że tam też nie było nic ciekawego po prostu położyłem się i próbowałem sobie przypomnieć jakieś rzeczy z dzieciństwa. Wtedy właśnie odkryłem, że nie mam żadnych wspomnień z moją mamą i nie pamiętam żadnej kołysanki. Dlaczego właśnie te dwie rzeczy były dla mnie takie ważne? Nie mam pojęcia. Postanowiłem posłuchać kołysanek na YouTube. Przecież każdy by tak zrobił, nie? Nie wiedziałem nawet jak ich szukać, nie pamiętałem przecież żadnego tytułu. W końcu udało się. Gdy ją włączyłem poczułem dziwny niepokój. Zacząłem panikować, że może to coś związanego z traumą z dzieciństwa? Ale ja przecież nie miałem żadnej traumy. Tak, wiem, znowu panikuje. Ostatnio cały czas panikuje, wszystko mnie przeraża, trudno tak żyć. Codziennie budzę się i nienawidzę siebie. Wiem, że już wam to mówiłem, ale nie mogę patrzeć na siebie i nie myśleć o tym, że jestem ohydny, powinienem gnić w piekle, zasługuje na każdy ból, który ktokolwiek mi zadał albo sam sobie zadałem. Zasługuję na każde wyzwisko, bo jestem najgorszą osobą na tym świecie i już dawno powinienem się zabić. Nienawidzę tej pustki w środku. Moje jedyne uczucia teraz to pustka i złość. Nie wiem co jest prawdziwe, nie wiem kim jestem. Czy moje życie ma sens? Nie chce jeszcze umierać. Nie wiem dlaczego czuję, że ta dziewczyna może mnie uratować. Poczułem się strasznie senny.

Mój sen był koszmarem, a ja nie mogłem się obudzić. Nic nie widziałem, tylko ciemność dookoła mnie. Słyszałem głos młodej dziewczyny, jednak to nie był głos tej dziewczyny, którą tak bardzo chciałem usłyszeć.

 Tili tili bom
Zamknij swe oczka

Ktoś chodzi wokół domu

I puka do drzwi
Tili tili bom

Nocne ptak nieznośnie hałasują

On jest już w domu

Przyszedł po tych, którzy nie śpią

On idzie
On się zbliża

Jest już blisko

Tili Tili bom
Słyszysz kogoś w pobliżu?

Spogląda zza rogu

Patrzy prosto na ciebie

Tili tili bom

Cicha noc ukryje wszystko

On skrada się za tobą

I za chwilę cię złapie

On idzie

On się zbliża

Jest już blisko

Poczułem czyjeś ręce na sobie. Zacząłem krzyczeć.
-Hongseob! Obudź się, to tylko koszmar.
Otworzyłem oczy i zacząłem płakać
-Krzyczałeś przez sen - Usłyszałem głos Coryego
W tym momencie Kisu mnie przytulił. 

-Już dobrze, już dobrze.