Vazgeçilmez

-2-

Multimedya Bora.

Söylediğini umursamadım ve önüme döndüm.Ama o yinede konuşmaya devam etti;

"Babamla konuştum ve senden fizik dersi alacağım." dediğinde söylediğiyle yüzümü ona çevirdim ve konuşmaya başladım ;

"Çok doğru bir seçim olmuş.Benim fiziğim çok iyidir ya." dedim söylediğinin saçma olduğunu anlatmaya çalıştım ama o pek anlamış görünmüyordu.

"Biliyorum işte iyi olduğunu ondan dedim zaten babama da." diyip pis pis sırıttı.oflayarak önüme döndüm.Allahım nedir bugün bu insanlardan çektiğim?

"Gökçe bu kadarı da fazla her gittiğin yerde konuşuyorsun çık dışarı." sesini duyduğumda kafamı hızla hocaya döndürdüğümde tehditkar bakışlarıyla yüzüme bakıyordu.Şansımı zorlamamaya karar verdim ve çantamı da alıp sınıftan çıktım.

Okulun etrafında aylak aylak gezmeye başlamıştım.Yapacak bir şeyim yoktu.O iki salak yüzünden dersten de atılmıştım aferin bana.Tabi sadece bu sebepten dolayı atıldığımı düşünmüyorum sevgili fizikçimiz ile sürekli laf dalaşına girmem , aramızın kötü olmasını sağlamıştı.Peki pişman mıydım ? tabiki de değildim.O kadından nefret ediyordum.

Bahçede gezinirken bir hıçkırık sesi duymamla etrafıma bakınmaya başladım.Ses büyük çınar ağacının oralardan geliyordu.Meraklı adımlarla ilerlediğimde ağacın altında oturmuş ağlayan bir kız gördüm.Ağlamaktan gözleri şişmiş , burnu kıpkırmızı olmuştu.Hemen yanına oturdum ve sordum;

"Hey sen ! Neden ağlıyorsun?"  dedim merakla.Kafasını kaldırdı ve bakışlarını yüzüme sabitledi.konuşmak istiyordu ama dili varmıyor gibiydi.En sonunda meraklı bakışlarıma dayanamayıp konuşmaya başladı;

"B-ben sadece...neyse konuşmak istemiyorum." dedi kekeleyerek ama konuşmak istediği , içini dökmek istediği belliydi.Bunun için onu zorladım."Anlatmaktan zarar gelmez.Anlat dök işte içini."dediğimde daha fazla dayanamayarak kafasını salladı ve konuşmaya başladı;

"Uzun zamandır çıktığım bir erkek arkadaşım vardı.Her şey çok güzeldi , çok mutluyduk ama bana son günlerde soğuk davranmaya başladı , benden uzaklaşıyordu.Çok sürmedi ve bu gün benden ayrıldı.Nedenini çok merak ediyorum beni o kadar seven insan neden benden vazgeçmişti ki ?" sesi sonları doğru kısılırken yüzünü kapatıp tekrar ağlamaya başladı.Onu teselli etmem gerekiyordu.Bu kadar ağlaması iyi değildi.Destek olmak istercesine elimi koluna koydum.

"Şisstt.. sakin ol ağlama artık sana da yazık.Seni o kadar seviyorsa zaten illa dönecektir.Boşuna yıpratma kendini.Hem dönmezse de dönmesin bekarlık sultanlıktır.Boşver mutlu ol." dedim tebessüm ederek.Oda burukça gülümseyerek karşılık verdi.

Adının Aleyna olduğunu öğrendiğim kızla uzunca sohbet ettik.İyi birisine benziyordu tam benim kafadandı çok iyi anlaşmıştık hatta bir ara takılmaya bile karar vermiştik.

****************

Zaman çok hızlı geçmişti.Okul zilinin çalmasıyla sınıf hemen boşalmıştı.Bende çantamı toparladım ve kapıya ilerledim tam sınıftan çıkarken sert bir şeye çarptığımda kafamı yukarı kaldırdığımda Rüzgar'ın yüzümü inceleyen suratıyla karşılaşmıştım.Gözlerini gözlerime kilitlemiş hayran hayran yüzüme bakıyordu.Bakışlarımı hemen yere eğip;

"Rüzgar çekilir misin önümden acelem var da" dedim nazikçe.O ise kaşlarını çatıp  "Ne acelen var ?"dedi merakla."Sana hesap vermek zorunda değilim çekil de geçeyim artık."dedim sinirli bir şekilde.Hala hareket etmeyince onu ittirdim ama onun yanında ,gücünün yanında küçücüktüm milim dahi oynatamamıştım onu yerinden.