ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ကမမဲ့ခဲ့ေသာ္လည္း ဝင္လားပါတယ္ဒါပင္မဲ့သူမကတခါးဖြင့္ေပးတာ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ကဝင္လာတာ ၿပီးေတာ့သူမျပန္ထြက္သြားမည္ဟန္ျပဳေတာ့ က်ေတာ္ခတင္ေပၚကဆင္းၿပီး သူမလက္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္တယ္ သူမကက်ေတာ့ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး ျပန္ၿပံဳးျပတယ္Th: ေနာက္တစ္ခါထက္မထြက္သြားပါနဲ႔ငါ့ေဘးနားမွာဘဲေနပါလား ဟို အေဒၚႀကီးကဘယ္သူလည္းမသိဘူး
kookie:😄😄သူကရွင့္ omma ေလ စကားေလးေျပာၾကည့္လိုက္ပါအံုးျပန္သတ္ိရလာမွာပါ
သူမကရယ္ၿပီးျပန္ၿပံဳးသည္ သူမမ်က္နာမွာစိုးရိမ္မႈေတမေတြ႕ရ
Th: ဘယ္လိုဘၿဲဖစ္ျဖစ္ငါ့ကိုတစ္ေယာက္ထဲမထားပါနဲ႔ အဲ့အေဒၚႀကီးကငါ့ကိုဒီကိုပို႔တာ ငါေၾကာက္တယ္😞😞😞
သူမလက္ကိုတင္းတင္းကိုင္ထားတာလည္းနီရဲေနလို႔
kookie: အဲ့ဒါဆိုက်မဒီမွာထိုင္ေနမယ္
မ်က္စိ၏သြားရာလမ္းကအခန္း၏ေထာင့္ကခုန္ပုေသးေသးေလးဆီ
th: မရဘူးငါ့ေဘာမွာဘဲလာထိုင္
သူမကိုသူ႔ခတင္ေဘးနားကိုေခၚသြားပီးခတင္ေပၚမွာထိုင္ေစလ်ွက္သူပါဝင္ထိုင္လိုက္သည္
Mrs.Kim: သားေလးဘာလို႔အဲ့မိန္းကေလးကိုဒီလိုအၾကမ္းပတမ္းေခၚလာတာလည္း ၾကည့္အံုး ေကာင္မေလးလက္ကနီရဲေနၿပီ
ဟုတ္တာဘဲက်ေတာ္အခုမွၾကည့္မိတယ္သူမလက္ေလးရဲသြားၿပီ က်ေတာ္သူမလက္ကိုလႊေပးၿပီးနီေနတဲ့ေနရာေလးေတကိုေလေလးျဖင့္မႈတ္ကာဖြဖြေလးပြတ္ေပးေနမိသည္ အဲ့ဒါကိုဟိုအေဒၚႀကီးကၿပံဳးသလိုလိုနဲ႔ၾကည့္ေနတယ္
Th:ဒီမွာခဗ်ားဘာလို႔ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလည္းမျမင္ဖူးဘူးလား
ထိုအေဒၚႀကီးရဲ႕အၿပံဳးေတကခ်က္ခ်င္းလိုပင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္
Mrs.Kim:သားေလးရယ္omma ေတာင္းပန္ပါတယ္ အဲ့လိုႀကီးေတာ့မေျပာပါနဲ႔ omma မွာသားေလးတစ္ေယာက္ဘဲရွိတာ