"Όχι η ανάσα σου μυρίζει υπέροχα!" Μου είπε
"Μα τι λές?"
"Την απάντηση σε αυτό που με ρώτησες."
"Εντάξει παιδί μου, εσύ είσαι αυτός."
"Εμ μαμά είναι το.." Πήγε να μιλήσει
"Είμαι το παιδί του ιδιοκτήτη"
"Ναι ο βαφτισιμιός μήπως? Κανένας ξάδερφος από μακριά? Τι λές μωρέ?"
"Είμαι το παιδί του ιδιοκτήτη!" Μας κοιτούσε λίγο απορημένη
"Τελικά τι είναι?" Με ρωτησε η μαμά μου
"Αποφασίσατε τι είναι?" Και ο αδερφός μου
"Εντάξει εσύ κάτσε να πιστεύεις ότι είσαι το παιδί του ιδιοκτήτη, ενώ ο ιδιοκτήτης δεν είναι κανένας άλλος εκτός από εσένα." Μετά από αυτό που είπα γουρλωσε τα μάτια του και πήγε και κρύφτηκε πίσω μου καθώς κοίταξε τον Namjoon.
"Γιατί δεν μας το είπες νωρίτερα φαίνεσαι συμπαθητικός."
"Τι?" Είπε ο Jungkook
"Σου το είπα ότι είναι καλοί." Έφυγε από πίσω μου και στάθηκε δίπλα μου, όταν ο Namjoon πήγε κοντά του με ένα πολύ αγριεμένο βλέμμα.
"Είσαι ο Ιδιοκτήτης τελικά? Αυτός που δουλεύει η αδερφή μου?" Ρώτησε ο Namjoon
"Εεε ναι...?" Ξανά κρύφτηκε πίσω μου.
"Έλα εδώ!"
"θα πεθάνω?"
"Βρε έλα εδώ."
"Αν πώ όχι πειράζει? Την θέλω την ζωή μου!"
"Έλα εδώ είπα!"
"Ναι φυσικά!" Πήγε κοντά του και στάθηκε μπροστά του. Δεν τον βλέπω καλά.. Ο αδερφός μου σήκωσε τα χέρια του και τον αγκάλιασε. Τον συμπαθησε τελικά.
"Ααα! Δε- δεν ανα- ανα- σενω!"
"Namjoon!" Του φωναξα να τον αφήσει κάτω
"Εντάξει τον συμπάθησα μωρέ, φαίνεται γλυκούλης."
Τον άφησε κάτω και ο Jungkook ήταν σαν τα λούτρινα κουκλάκια που όταν τα κατσιαζεις κάθονται κάπως περίεργα. Σαν αυτούς που τους βρίσκεις χαριτωμένους και τους ανακατεύεις τα μαλλιά. Τα μαλλιά τους κάθονται περίεργα, ενώ σε κοιτάνε κατάματα με το μάτι γαρίδα.
"Λοιπόν θα μας πείτε τι γίνεται εδώ?" Είπε η μαμά μου μου
"Ναι μαμά θα σου πουμε τα πάντα."
