"Η κοπέλα σου δεν μπορεί να κάνει παιδιά"
"Πως? Γιατί?"
"Υ/n κοριτσι μου, οι σάλπιγγες σου δεν λειτουργούν σωστά, οπότε δεν μπορείς να πιάσεις παιδί. Δεν ξέρω με σιγουριά πότε μπορείς να κάνεις, μπορεί να μην μπορείς και ποτέ, απλά θέτω όλα τα ενδεχόμενα" Την κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου και ξανά ρώτησα τον γιατρό.
"Και όλα αυτά τα συμτωματα που είχε, τι ήταν?"
"Η κοπέλα την τελευταία φορά, φοβήθηκε πολύ για ενδεχόμενο να μεινει έγκυος, μάλλον γιατί είναι μικρή ακόμα. Έτσι μετά από λίγες μέρες το σώμα της το ίδιο από το πολύ άγχος που είχε, την τρέλανε. Έκανε τα συμτωματα της εγκυμοσύνης. Και η πείνα και η ζαλάδα."
"Και ο εμετός?" Γυρισε και την κοίταξε
"Αν θέλεις να είσαι υγειής και να αποκτήσεις μετά από λίγα χρόνια ένα ή όσα μωράκια θέλεις με τον Jungkook, πρέπει να ακούσεις. Ο εμετός που έκανες οφειλόταν στην κακή σου διατροφή και στο άγχος."
"Jungkook Κομμένα αυτά!"
"Τι να κανω?"
"Θα την προσέχεις, θα σου δώσω μια διατροφή για να την τηρήσει και δεν πρέπει να δουλεύει. Φερ'την μου πάλι σε δυο μήνες"
"Συμφωνώ" Μας τα έδωσε και φυγαμε
"Jungkook αλήθεια τώρα, άσε με" Του είπα
"Πρέπει να σε προσέχω τα άκουσες! Μας περιμένουν και τα παδιά, πάμε σπίτι τώρα." Φτάσαμε σπίτι και την άφησα με προσοχή στον καναπέ.
"Παιδιά ήρθατε!" Μίλησε ο Taehyung
"Τι έγινε?" Ρωτησε ο Hoseok
"Καλά είναι παιδιά." Πήγα πάνω και την άφησα κάτω με τα παιδιά. Κατέβηκα μετά από λίγο γρήγορα με την κουβέρτα και την τυλιξα.
"Jungkook σταμάτα πια! Σταμάτα να είσαι υπερπροστατευτικός! Είμαι καλά!" Μου φώναξε, έκανα πίσω και την άφησα ήσυχη. Θέλω απλά να την προσέχω.
Η ιδέα του, ίσως να είχε ένα μωράκι στην κοιλιά της δικό μου, με έκανε πολυ χαρουμενο! Αλλά δεν ξέρω γιατί το παίρνει έτσι. Φαντάζομαι τώρα να είχα τον υπέροχο, γιό μου στην αγκαλιά μου και μετά από λίγα χρόνια να έπαιζα ποδόσφαιρο μαζί του στον κήπο ή να του μάθαινα πως να ρίχνει τις γυναίκες.
"Jungkook?"
"Τι έγινε?"
"Δεν μας ειπες τι έγινε."
"Τι συμβαίνει στην κοπέλα σου Jungkook?"
"Τίποτα το ιδιαίτερο, απλά είναι αρκετά κουρασμένη και δεν πρέπει να κουράζετε άλλο."
Ώστε να μπορώ να κάνω τον γιό μου!
"Μέχρι ποτέ αυτό?"
"Μέχρι δυο μήνες."
"Να έρθουμε να σας κάνουμε παρέα?"
"Ελάτε, όμως πάρτε τηλέφωνο πρωτα. Μπορείτε να έρθετε άλλη στιγμή, γιατί τώρα θέλω να μείνω μαζί της?"
"Εντάξει" Μίλησε ο Hoseok
"Ωραία Jungkook θα τα πουμε. Κρίμα και ήθελα να σε δώ μετά από τόσα χρόνια."
"Συγνώμη αδερφέ, αλλά είναι άσχημη η κατάσταση."
"Μην αγχώνεσαι, μείνε στο πλευρό της κοπέλας σου και θα τα ξαναπουμε εμείς!"
"Ευχαριστώ παιδιά." Τους χαιρέτησα και είδα την Υ/n στον καναπέ μαζεμένη να κοιτάει τηλεόραση. Μπορεί να την φρόντισα απότομα, αλλά την αγαπάω πάρα πολύ, για να μου πάθει κάτι.
Με κοίταξε στα μάτια και εγώ ανέβηκα στον καναπέ και έκατσα πίσω της. Με τυλιξα και εμένα με την κουβέρτα και της φίλησα τον λαιμό. Ακούμπησα το χέρι μου στην κοιλιά της και μίλησα.
"Συγνώμη!"
"Δεν πειράζει." Ακουμπησε το χέρι της πάνω στο δικό μου και χαμογέλασα.
"Δεν μου κρατάς μούτρα?"
"Όχι, δεν είναι αυτό. Νοιάζεσαι πολυ για εμένα, απλά εγώ δεν είμαι καλά. Νιώθω ότι πνίγομαι Jungkook."
"Γιατί νιώθεις έτσι?"
"Νιώθω όλα να με πνίγουν εδώ μέσα. Οι καταστάσεις, τα ενδεχόμενα, τα άτομα.... Όλα!"
"Όλα?"
"Όχι εσύ! Ποτέ δεν θα το έλεγα αυτό για εσένα. Αλλά αλήθεια θέλω να αναπνεύσω."
"Τι εννοείς?"
"Θα φύγω για κάποιο καιρό από εδώ Jungkook."
"Γιατί?"
"Θέλω να αλλάξω παραστάσεις, να πάρω λίγο καθαρό αέρα. Μην με πιέζεις και εσύ, σε παρακαλώ!" Πήγε να σπάσει η καρδιά μου από το ποσο γρήγορα πήγαινε με αυτό που είπε. Πως θα ζώ εγώ μακριά της?
"Για πόσο θα φύγεις?"
"Δεν ξέρω."
"Που θα πάς?"
"Πίσω στην μητέρα μου." Την αγκαλισα σφιχτά και γυρισα το κεφάλι μου να την βλέπω.
"Αν και θα καταστραφώ εγώ εδώ, πήγαινε. Να θυμάσαι ότι σ'αγαπαω παρά πολύ!"
"Και εγώ σ'αγαπάω παρά πολύ!" Την φίλησα γλυκά στο στόμα και το φιλί μας ήταν βαθυ με όλα τα συναισθήματα μου.
"Αύριο το πρωί θα μαζέψω τα πράγματα σου. Τώρα για αυτό το τελευταίο βράδυ, σε παρακαλώ μείνε μαζί μου...!" Τα δάκρυα μου κυλούσαν στο στερνό της και εκείνης στα μαγουλα της.
