boş ruhların içini kiraz bahçeleriyle doldurmak*

geriye sar,yaşa,durdur ve tekrar geriye sar

eski bir koltukta oturuyorum
uyku benden gideli çok olmuş
bir şarkı dolaşıyor etrafta
ama uzun süre kalacak gibi değil
ve gece saat üç

zamanın çıkardığı sesleri duyuyorum
tik tak,tik tak,tik tak
yalnızca ben mi duyuyorum yoksa?
bu yüzden mi bir tek ben rahatsız olmuş görünüyorum?
odada benden başka birileri var mı oysa?

bir rüyada gibiyim
yavaşça düşerek kendini kabusa bırakandan
yalnızca kırılanlara gözükenlerden
kaybedenlerin gözünde parlayanlardan

uyuşmuş gibi duygularım biraz
hissetmiyorum acıyı
hissetmiyorum hüznü
hissetmiyorum damarlarımdaki öfkeyi

bir rüyada olduğum için mi?
yoksa bu bir merhamet mi?

ama ikisi de değil
doğrusu
ben biraz ölmüşüm
ve ruhum çoktan çürümüş

bu nedenle duyuyorum zamanı
hatırlatmaya çalışıyor acımı
nefes almam için bağırıyor
tik tak,tik tak,tik tak

gerçeklikten uzaklaşıyorum aslında
hatıralarım kayboluyor
insanların zihninden siliniyorum
ölmek değil bu
yok olmak

var olma(ma)k
böyle bir şey çünkü

ve uyanmak için çok geç
artık hareket edemiyorum
yalnızca kayboluyorum
yanıyorum
moleküllerime ayrılıyorum
binlerce parçaya bölünüyorum
ve bir konfeti gibi dağılıyorum
kendi zaman çizgimde

bir döngü yaratıyorum istemeden
geriye sar,yaşa,durdur ve tekrar geriye sar
geriye sar,yaşa,durdur ve tekrar geriye sar

kapana kısıldım
artık acıyı hissediyorum
zaman çizgisinde
ama o artık benim değil

bana ait olmaktan vazgeçeli yıllar olmuş meğerse
ama endişeli değilim
ama üzgün değilim
çünkü ben ondan doğduğum anda vazgeçtim

o,
hiçbir zaman benim olmadı

ben,
hiçbir zaman onun olmadım

iki yabancı gibi yaşadık aynı odada
yıllar geçtikçe geçti
ses etmedik birbirimize
sessizliğin içinde yaşamayı öğrendik

ama bugün,
saat gecenin üçü
ve ben bunu daha fazla devam ettiremem

işte bu yüzdendir sonsuzluklarım
işte bu yüzdendir tekrarlı ölümlerim

geriye sar,yaşa,durdur ve tekrar geriye sar
geriye sar,yaşa,durdur ve tekrar geriye sar