boş ruhların içini kiraz bahçeleriyle doldurmak*

vincent

neden gelip benimle buluşmuyorsun?
onca yıl geçse bile aradan
merak ediyorum,
neden?

neden asla kolay olmuyor
neden asla pes edemiyorum
neden vazgeçemiyorum
seni sevmekten?

neden gelip benimle buluşmuyorsun?
karanlık bizi kör etse dahi
merak ediyorum,
neden?

neden işleri yoluna koyamıyoruz
neden birbirimizi yüz üstü bırakıyoruz
neden acıya alıştık
bunun kötü olduğunu bildiğimiz halde?

vincent,
neden gelip beni bulmuyorsun?
neden beni hayal kırıklığına uğratıyorsun?

biliyorum,
çok fazla acı var etrafımızda
ve içimizdeki kalabalık hiç susmuyor
bir kez olsun yalnız kalamıyoruz
kendimizle

ama,
gel beni bul vincent
gün ışığım ol karanlığımda
hiç sahip olamadığım yalnızlığım ol
sevdiğim hikayelere bürünsün suretin
gözlerin yıldızlara dönüşsün gecenin ortasında
ve ezelim acıyı sevgimizle

vincent,
arkanı dönüp gitme
beni duymak için iki et parçasına ihtiyacın yok

dinle vincent
dinle vincent

sesim ruhundan geliyor
oradan çağlıyor kelimelerim
içindeki boşluğu dolduruyorum
güzelce işliyorum sevgiyi kalbine
zihninde kendime bir oda ayırıyorum
kalıcı olarak

ve sen vincent,
korkuyorsun
daha önce hiç korkmadığın kadar korkuyorsun

bir tarafın diyor ki
"o gerçek değil"

başka bir tarafın diyor ki
"o bir şeytan"

ama her iki taraftan da oldukça kötü
ve sen vincent,
korkuyorsun
bunu her bir parçanda hissediyorsun
ve bu derinden acıtıyor

ama,
şimdi anlayacaksın vincent
ne söylemeye çalıştığımı
ne anlatmaya çalıştığımı
ve seni ne kadar sevdiğimi

şimdi vincent,
yıpranmış fırçalarını ve mavi boyalarını al
gözlerindeki yıldızların sesini duy
gecenin renklerini dinle
gözlerini kapat
ve acını resmet boş tuvaline

kafandaki küçük sesler,
bırak istedikleri kadar konuşsunlar
gerçeği değiştirebilecek güçleri yok onların
ve bırak sessizliği ret etsinler

çünkü seni sevmek vincent,
asla kolay olmadı
ve hep sonuçları oldu

ama vincent,
ben kaldım
ruhuna sığındım
kalbim çok acırken

ve seni sevdim
tüm gerçeklikle seni sevdim