boş ruhların içini kiraz bahçeleriyle doldurmak*

bir süredir küçük olabilirim

bir süredir küçük olabilirim
ama anlayabiliyorum

ıssız caddede yürürken,
aniden içine dolan yabancılığı

gözlerini kapattığında,
karanlığı kalıcı zannedip korkmanı

yağmur yüzünü ıslattığında,
üstündeki lekelerin çıkmayacağını düşünmeni

kaybettiğin ruhunu,
bulamamanın kalbinde yarattığı kırıklığı

bakışlar altında ezildiğinde,
her şeyden vazgeçmek isteyişini

ileri doğru bakmaya çalışırken,
geçmişinin seni avlamasını

anlıyorum,
hep anladım

bir süredir küçük olabilirim
bazı şeyleri hiç yaşamamış olabilirim
ama hissediyorum
her şeyi

bir duygu seli taşıyorum içimde,
acılardan bahçe duruyor derinlerimde

bir süredir küçük olabilirim
bazı yerleri hiç görmemiş olabilirim
ama duyuyorum
her şeyi

bu yüzden,
hayır

yalnız değilsin
hiç olmadın

çünkü ben vardım seni hissseden
çünkü onlar vardı seni anlayan

ne kanımız tutar,ne simalarımız
ama yabancı değiliz birbirimize

karanlık vardır gözlerinin içinde
ama güneşler açar kalbinin ortasında

hataların izler bırakır
ama yağmur onları silmek için hep oradadır

o da kaybetmişti ruhunu,ben de
ama sonunda bulduk onu umudun içinde

yargılar her bakış seni anında
ama vazgeçmek yok ki kanında

geçmiş acıtır her hücreni,avlar seni en iyi rüyalarında
ama gelecek yakındır,sarmalar seni en kötü rüyalarında

bu yüzden,
hayır

hayat güzel aslında
doğru baktığın sürece

yalnız olmadın aslında
etrafına baktığın sürece

kırık değilsin aslında
yeniden kalkmayı bildiğin sürece

çünkü her şey,
evet

sende saklı
hep öyle oldu

çünkü aslında seni yiyip bitiren kötüleri
sen yarattın uçsuz bucaksız arazilerde

ama aslında seni gülümseten iyiler
bir küçük odada seni beklerler

çünkü her şey,
aslında hep sendi.