asymptote » hanbin ;

057

[Hanbin's] 

Sunod sunod na hingang malalim ang ginawa ko, kahit tapik tapikin ko yung dibdib ko hindi mawala wala yung kaba ko. 

MAY ANAK AKO. TATAY NA KO.  MAY ANAK KAMI NI HAYI. Hindi ko alam kung matutuwa ba ko dahil may supling kami o magagalit dahil bakit niya yun tinago? bakit siya umalis? bakit di niya sinabi? Ang daming tumatakbong tanong sa isip ko pero walang lumalabas sa labi ko. Natatakot ako na baka hindi ako kilala ng anak ko. 

Tumakbo si Hayi at sumunod nalang ako. Shit talaga kinakabahan ako.

Kumatok si Hayi sa room 304 agad namang bumukas 'yon at agad ding may yumakap kay Hayi, tangina... 

Tiningnan ako ni Jaewon mula ulo hanggang paa  "Oh bat nandito ka? Long time no see huh." ngumisi ngisi puta yabang. "Laki na ng anak mo oh" tinuro niya yung batang nakahigaㅡ natutulog. "Pasalamat ka sakin" binangga niya yung balikat ko bago lumabas ng kwarto.

Umupo ako sa paanan ng higaan ng anak ko na kasalukuyang naka dextrose at mahimbing ang tulog.

"Hi anak si ㅡsi D-daddy t-to" Ang gayshit pero tumulo yung luha ko, damn after  five fucking years ngayon lang ulit ako naging ganito kasaya. Ngayon ko lang ulit to naramdaman.

Tumabi naman saakin si Hayi, no choice siya dahil etong pwesto lang sa paanan ng anak ko este anak namin yung pwesto, wala siyang magagawa kundi tumabi saakin.

Nakita ko rin na umiiyak na siya. Anong gagawin ko? Hindi ako mapakali.  "Nakakatuwa lang kasi hindi na siya umaasang mamemeet pa yung Daddy niya pero look, ngayon nasa harap na niya." Ang gayshit ko talaga ngayong gabi, ayan nanaman din yung luha ko.

"A-anong p-pangalan niya?" kanina ko pa talaga gustong itanong, natatakot lang ako sa kanya. Oo masungit ako sa kanya mula nung nalaman kong manager pala namin siya, pero wala eh mas takot talaga ko sa kanya. Mahal ko eh.

Hinawakan niya naman yung palad ko at may nilagay siyang maliit na paper 'don.

Patient name : Hanbin Apollo Kim
Room 304

[Hayi's] 

Nagulat ako ng hinigit niya ko.  Pagkatapos niyang basahin yung papel na binigay ko sa kanya ay naramdaman ko nalang na yakap yakap niya ko. Sobrang higpit na yakap na takot. Takot kapag niluwagan niya ay aalis nanaman ako
.

Naramdaman ko din na unti-unti naring nababasa yung kanang balikat ko.

Damn, stop crying baby. I hate seeing you crying.  Damn baby i missed you so much.

"Thankyou Hayi" rinig kong sabi niya habang nakabaon parin ang mukha niya sa balikat ko.

"Thankyou dahil hindi mo pinag kait saakin yung anak ko. Pangalan at apeliyido ko padin ang ginamit mo" 

Inangat ko naman yung ulo niya galing sa balikat ko. I cupped his crybaby face, after five years ngayon ko nalang ulit naramdamang buo ako.
Pinunasan ko yung mga tirang luha sa mata niya.

"I missed you" hindi ko alam pero sa sobrang dala ng emosyon niyakap ko ulit siya. This time ako naman ang yumakap ng mahigpit, takot din akong bitawan siya dahil baka iwan niya kami. Natatakot ako na matapos tong gabing 'to. "I'm sorry kung tinago ko sayo.  Sa inyo.  Natatakot lang ako"

"Iloveyou" his lips slowly touched mine.

"Live with me, stay with me and marry me, Lee Hayi"