Elements

~4.

Terwijl het buiten warm is is het in het huis fris. Het gangetje waar ik net ben binnen gekomen wordt overvallen door een mysterieus blauwe gloed.
Het is verder erg kaal, er staat allleen een kapstok waar een oude lange jas aanhangt en verder zie ik nog twee deuren. De man doet de voordeur met een klap dicht en hij loopt door de tweede deur naar binnen. Wat moet deze man van me?
"Avè. Kom." Ik gehoorzaam hem en ik loop ook door de deurpost een klein woonkamertje binnen. De man pakt een ladder en zet die onder een kroonluchter met witte kaarsen. Hij klimt naar boven en als hij op ooghoogte van de kroonluchter is laat hij zomaar plots een druppel water op zijn vinger verschijnen. Wat is dit? Hij legt de druppel op een kaars en op de kaars verschijnt een vlammetje van water en er verschijnt meteen een blauwe gloed. Hij doet dit nog een paar keer en komt hij weer van de ladder af. "Dan is het niet zo donker hier." Ik ben helemaal verbaasd dus praten is zowat onmogelijk.
"Avè je bent hier niet zomaar, ik moet je wat vertellen. Je leven veranderd zodra ik je het vertelt heb, maar je moet het weten." Ik ben nog steeds verbaasd en onder de indruk. Ik zeg niks maar ik kijk de man met een blik van vertel-nou-maar aan. "Avè, je zag dat ik net kaarsen verkoeld heb." Natuurlijk water kan niet branden of warm worden..
"Wat ik net deed dat kan jij ook. Avè je bent net als ik één van de laatste drie Aquans." De man lacht en geniet van mijn verbaasde gezicht. Ik heb geen idee waar die vent het over heeft. Haalt hij nou een grap uit?

"Hoe? Wat?" Zeg ik moeizaam. De man lacht weer. "Zo je kan weer praten! Ga zitten en ik leg je alles uit. Ik heet trouwens Richard."
Ik ga zitten op een witte bank en de man, Richard dus. Begint te vertellen.
"Een hele tijd terug, op een Grieks eiland om precies te zijn, kwam een geleerde erachter dat je de vier elementen kon besturen. Hij werdt de eerste Terran, hij stuurde aarde. Drie geleerden volgden hem op. En ieder leerde een eigen element te sturen."
Richard stopt even en gaat weer verder.
"Zo'n honderd jaar geleden was er een vrouw genaamd Immunda. Ze was erg machtig. Zelf stuurde zij vuur ze was een Ignisme. Vuur vond ze enkel nog niet genoeg. Ze kwam erachter, slim dat ze was, dat als je een ras helemaal uitroeide je hun kracht kon overnemen."
Hij stopt weer even en knikt zijn hoofd als hij mijn verbaasde gezicht ziet.
"Als eerste wou ze alle Aquans uitroeien. Dat deed ze en ze kreeg vele volgelingen. Ze zei dat ze haar krachten kon delen. Wat natuurlijk onmogelijk was geweest. Zo ging ze door met het vermoorden van Aquans totdat ze op een dag zomaar verdween. Sommige zeggen dat ze het opgaf en zichzelf vergiftigd had, anderen dat ze spontaan dood viel en anderen dat ze wacht tot er nieuwe aquans zijn. Ik denk zelf het eerste. Maar wat we wel zeker weten is dat er dankzij Immunda nog maar drie levende Aquans op deze aardbol rondlopen. En daar ben jij er dus één van."