5 sene önce.
-Onunla evlenmek zorunda olduğunu biliyorsun" dedi kadın aniden ayağa kalkarak. Sarı saçlarını kadınsı bir edayla geriye savurup Miraya doğru yaklaştı.
"Tek şansımız sensin"
Miray şaşkındı. Daha 18ine bile yeni basmıştı. Okuyacağı bir üniversite vardı. Ama annesi ona evlenmekten bahsediyordu! Tanrı aşkına.. Ne diyordu bu kadın?
"Anne saçmalama" dedi sessizliğini bozarak. Belki sesi yüksek çıkmıştı ama olsundu, sonuçta onun hayatından bahsediliyordu burda.
"Benim okumam gereken bir üniversite var!"
"Asıl sen saçmalama aptal!" Annesi öyle bir bağırmıştı ki.. "Nasıl okuyacaksın ha?! Hangi parayla?! Baban artık eskisi kadar zengin değil! Battık anlıyor musun! O aptal baban batırdı herşeyi!"
Bir hıçkırık koptu boğazından Mirayın. Babasını düşündü bir anlık. Milyonlarca borcu vardı, şirketi bir küçük yanlış uğruna batırmıştı adam.
"Anne saçmalama! Bana babamı iflasa getiren adamın oğluyla evlen diyorsun! Sesli bir şekilde sinirden güldü kızcağız.
"Kendinde misin anne?! Amaç ta bu değil mi zaten? Beni elde etmek için yapmadı mı bunu o züppe? Sırf onunla evlenmeye mecbur kalmam için!
"Neyse ne, çocuk yıllardır peşinden koşuyor, ama sen yüz vermedin. Eğer başında onu sevmeye çalışsan şu an bu durumda olmayacaktık Miray!"
"Benim suçum değil, anne! Beni suçlamayı kes!"
Kadın derin bir nefes aldı. Galiba sınırı aşmıştı ve kızını incitmişti. Daha sakin kalmaya çalıştı.
"Seni suçlamıyorum, kızım. Sadece her şey senin elinde diyorum. Babanın her şeyine eski haline dönmesi senin elinde."
"Yapamam..."
Şimdiki zaman.
O anlar tekrar gözlerinde canlanırken küçük bir yaş akıttı yanağına doğru. Aynadaki yansımasına dikkatle baktı ve "kocasının" katılacağı lüks bir davete onunla birlikte gideceğini hatırlayıp aynada kendine çeki düzen verdi.
Kapının açılma sesini duyunca içeri giren adama doğru döndü. Fatih onu bir tanrıçaya bakarmış gibi süzerken, sakince yaklaştı ve delisi olduğu gerdanına uzun bir öpücük bıraktı. 5 yıl önce onu sonunda elde etmiş ve karısı yapmıştı. Gerçi her gece ona nefretle bakan bir karısı vardı ama olsundu, o bu sevdadan vazgeçmeyecekti.
Miray kendini geriye çektiğinde ona bakmadan yatağın üzerindeki çantayı aldı. "Ben hazırım, çıka biliriz"
Tam önden gidecekken aniden bileğine yapışan ellerle yerinde çivilendi. Dikkatle Fatih'e bakarken, ne oldu der gibi sorguluyordu.
"5 yıl oldu.. Kocaman bir 5 yıl."diye mırıldandı adam dilinin altında. "2 gün sonra 6.yılımıza giriyoruz."
Acı çekiyormuş gibi güldü Miray.
"Hah! Neyin 5.yılı?" Dedi gülmesinin ardından.
"Esirliğimin mi? Beni zorla kendine mahkum etmenin mi? Beni zorla kendine ait etmenin mi? Neyin?"
"Kes sesini!" Öyle bir bağırmıştı ki adam Miray korkudan bileğine yapışan elleri umursamadan gerilemeye çalıştı. O sinirlenince bir caniye dönüşürdü!
"Biz evlendik! 5 yıl oluyor artık lan! Kabullen artık!"
Bileğindeki ellerin daha da sıklaştığını hissederken seslice inledi genç kadın.
"Canımı yakıyorsun" Ve diğer boş eliyle bileğini kurtarmaya çalıştı. "Bırak lütfen"
Adam aniden ona yaklaşıp aralarındaki mesafeyi 0 ederken, kızın kulağına doğru eğildi. Dudaklarını kulağına hafifçe bastırdı ve ardından dudakları sakince aralandı. "Canımı çok sıkmaya başladın, ve bu benim hoşuma gitmiyor küçüğüm" diyerek tehdidini etti ve sesi dudaklarının sakince açılmasına rağmen son derece ürkütücüydü.
"Uslu bir kadın ol, şimdiyse elimi tut o lanet davete gidelim"
Elini kadınına doğru uzattı ve onun tutmasını sabırla bekledi. İstemese de buna mecbur olan Miray Fatihin
elini tuttu ve onunla birıikte o davete sürüklendi..
Bahçeye indiklerinde onları kapıda bekleyen lüks araca doğru ilerlemiş ve şöför tarafından kapısı açılan arabanın arka koltuğuna geçmişlerdi. Yol boyunca camdan dışarıyı seyreden Miray ve Mirayı dikkatle izleyen adam vardı arabanın içinde, sanki 5 yıldır evli değil de 2 yabancıydılar. Aslında yabancı olan Miraydı, engelleri yıkmayan Miraydı. Şans vermeyen, sevmeyen, nefret eden Miraydı..
"Bak eğer" diye mirildandı adam boğazını temizleyip konuşarak. Anında ona doğru dönen karısına pür dikkat baktı.
"Sana o elbiseyi giymene izin vermediğim içinse bu trip, boşuna trip atıyorsun, Miray"
Kız boş boş yüzüne baktı adamın. Şuan dert edeceği şey elbise değildi, Fatih de bunu çok iyi bilirdi fakat galiba konuşmaya çabalıyordu.
"Benim karım o kadar açık bir elbise giyinemez." Dedi adam sakin bir ses tonuyla. Karısı mükemmeldi ve onu o davete öyle açık bir elbiseyle götüremezdi. Aklına bişey gelmiş gibi sırıttı ve tekrar gözlerini karısına ziLledi.
"Ha eğer açık giymek istiyorsan, evde odamızda istediğin kadar giyine bilirsin. Mesela dolabındaki o seksi gecelikler ola bilir"
"İğrençleşme, Fatih!" Miray sesinin baya gür çıktığını fark edince bu tepkinin aşırı yersiz olduğunu düşündü ve susup tekrar camdan dışarıyı izlemeye koyuldu.
Sonunda o dillere destan davete gelmiş ve arabadan iner inmez magazin dünyasının hışımla önlerine koşmasına ve kameraların göz bebeklerini deşmesine hiç istemese de mecbur kalmıştı.
"Kocası" onun elini sıkıca tutup tek bir kelime dahi gazetecilere söylemeyip Mirayla birlikte davetin olduğu mekana doğru ilerlerken, korumalar da magazincileri uzak tutmakla meşguldü.
"Beni bu oyunlara alet etme, lütfen" Dedi Miray asansöre binmeden önce. Asansörün kapısı kapanır kapanmaz kocasının zehir bakışlarıyla korkmamış değildi.
"Ne oyunu lan!?" Adam derin bir nefes aldı sakin kala bilmek için. "Biz evliyiz, evcilik oynamıyoruz! Sen benimle evlenmeyi kabul ettiysen benim söylediklerimi de isteklerimi de yapmak zorundasın!" Diyerek ye ekledi sinirli ses tonuyla. Karısının kalbini yine kırmıştı, farkındaydı, ama şuan onun tribini çekecek değildi.
4cü kata geldiklerinde tekrar Mirayın elini sıkıca tuttu ve kızın kulağına doğru hafifçe mırıldandı. "Şimdi daha fazla canımı sıkma ve gülümse!"
Not: Merhaba ballar, ben Ela. Umarım beni hatırlıyorsunuzdur. Yeniden döndüm ve hikaye yazmayı aşırı özlemişim. Bu bölüm kısa çünkü geçiş bölümü olarak görün. Asıl her şey 2ci bölümden sonra başlayacak.
Beni hatırlayan varsa yorumda belirte bilir mi lütfen?❤️
(Mimoza kokusu Limon çiçeği Serseri Zoraki evlilik kitaplarının yazarıyım😊)
