Sabah uyandığımda yanımda Barış yoktu. Etrafıma bakındım belki duşta olabilirdi. Banyonun kapısını tıklattığımda ses gelmedi. Banyonun kapısını açıp baktığımda içerde kimse olmadığını anladım. Belki de mutfaktadır diye aklımdan geçirip merdivenlerden inmeye başladım. "BARIŞŞŞ NEREDESİN???" diyerek seslendim. Tam o sırada ben merdivenlerin başında barışsa bitişindeydi. O da ne bu çocuk niye hep bu baklavaları sergilemek zorunda gözlerim şaşkınca ona bakarken merdivenlerden iniyordum. Bir anda ayağım burkuldu ve merdivenlerden aşağıya yuvarlandım. "DERİNNN" diye bi çığlık duydum. Barış korkmuştu. "Derin bitanem iyimisin" diyerek tedirgin olmuştu. "Iyiyim Aşkım merak etme." dedim çünkü çok korkmuştu. "Kalkabilecekmisin?"
"Yardım edersen kalkabilirim." dediğimde elimi tutup beni biraz kaldırdı. Bir iki adım attıktan sonra acıyla kıvrandığımı görünce "Bu böyle olmuycak" deyip beni kucağına aldı. "Barış napıyosun." "Doğru olanı yapıyorum derin. Yürüyemiyosun bile odaya çıkıp buz koyalım" dediğini duyunca fazla ısrar etmeyip "tamam."dedim. Barış beni odaya çıkartıp ayağıma buz koyduktan sonra beni öpüp "Hadi biraz dinlen. Uyumaya çalış. Bişeye ihtiyacın olursa seslenmen yeterli"dedi. "Herşey için teşekkür ederim sevgilim." "Hadi dinlen ufaklık" diyip dudaklarıma küçük bi öpücük kondurup odadan çıktı. Yakın zamanda bu çocuk benim her şeyim olmuştu.
Kapaktaki barış. Derini de daha sonradan ekliycem. Bu arada kapaktaki çocuk arkadaşım yakışıklı nabiyim mgılfkndulfkçdykmh😁😀
ŞİMDİ OKUDUĞUN
4 DUVAR ARASINDA
Teen FictionAşk tesadüfleri sever.. Sakın tesadüflere inanmadığınızı söylemeyin. Çünkü o tesadüfler bir gün kapınızı çalabilir.
