My Stealer

Anim

Anim

"Nagbalik na sya...Nagbalik na ang kuya mo"

The hell.

Bumalik ka pa din kuya? Pero hindi yun totoo alam ko. Alam ko.

"Hahaha. Nagbibiro ka ba? Yun babalik halos di na nga namin alam kung buhay pa yun eh" sabi ko. Di ko alam emosyon ko ngayon. Halo halo eh...yung feelings.

"Di ako nagbibiro. Andyan na sya. Hindi ba tumawag si Tita?" Sabi nya sa akin

"Hindi eh" sabi ko na nagtataka. Bakit di naman agad sinabi sa akin ni mama? Dahil ba alam nya na nagagalit pa din ako kay kuya?

"Umuwi ka na muna sa apartment susunod na lang ako. Oh, pamasahe mo" sabi ko "Sandali" napalingon naman ako sa kanya "Di ka ba masaya? Kasi bumalik na si kuya ron-ron?" Nagpapatawa ba tong si carl?

"Baliw ka na ba? Ako matutuwa? Bakit? Kasi bumalik na sya. Eh aba halos magalala kami sa kanya ng isang taon at maghintay sa kanya ng tatlong taon. Carl, ikaw nga? Di ka ba mapapagod?" Sabi ko ng pasigaw dahil sa galit

nagulat din ako sa sinabi ko pati si carl nagulat pero di ko maintindihan eh bakit ako umiiyak? Ayoko na. Pagod na ako eh.

"Sorry. Uuwi na ako, sorry ulit ha. Sumunod ka na lang" sabi nya " sorry din carl. Umuwi ka na talaga dahil baka ano pang gawin ni celine" sabi ko sa kanya.

I will tell you the story not now but soon...but first, pupunta muna ako sa room.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa room ingay agad ang sumalubong sa akin. Andami namang problena na nangyayare. Ang hirap pala lord...kelan kaya ang libing ni tito? We really need to fix things up. Lalo na't dumating pa si....kuya...ron-ron.

Ang hirap sabihin na kuya ko siya.

"So andito na pala ang prinsesa ng mga kuto" napalingon ako sa nagsalita at nakita si vanessa. Yep! Ang reyna ng mga kutitob. Ayoko ng ganitoooooo...

"Wala ako dito amsa totoo lang. Actually, standee ko lang to. Galing no? Nagsasalita" tss.

"Aba! Gagawin mo pa akong tanga! Halata namang ikaw yan eh" matagal ka ng tanga, since birth pa kamo. 

Imbis na sabihin ko iyon ay yumuko na lang ako at isinandal ang aking ulo sa aking upuan.

"Ano ba!?! Sagutin mo nga ako! Wala ka bang bibig" ayaw ko po nito, jusko po. Hanggang sa..........

...

...

...

...

"Ano ba? Kating kati ka na ba at gustong gusto mo akong makausap?" Sabi ko,punyeta ansakit ng anit ko. Pag itong anit ko nagsugat masasapak ko to.

Naramdaman ko namang may tumulak sa aking upuan dahilan para ako'y mahulog sa aking kinauupuan. 

Narinig ko naman ang mga classmate kong nag-owwwwwwww

Awwww. Ansakit na po talaga. Isa pa talaga. Patawad po kung ano mang magawa ko.

Tumayo ako sa aking binagsakan at inayos ang upuan...tinignan ko siya sa mata at akma naman siyang tutulakin pa ako pero pinigilan ko siya at hinawakan ang kanyang kamay.

Pagod na ako. Kaya tama na...

Bumuntong hininga ako....

"Isa pang hawak mo sa akin sisiguraduhin kong  masasaktan ka na...isa pa vanessa isang-isa na lang talaga...hindi na ako magdadalawang isip na saktan ka" inayos ko ang aking damit at muling tumingin sa kanya.

"Tandaan mo yan..." inayos ko ang akin upuan at umupo ng maayos.

"Don't you ever talk like that in front of me you litt---" natigilan siya ng may nagsalita

"What is happening here!?! Vanessa! What happened?" Hindi ko na tinignan ang nagsalita dahil alam ko namang ang dash na yun ang nag-salita.

"A-axel...siya kasi eh, sinigawan at tinulak ako. Masakit axel" rinig kong maarteng sabi ni vanessa at sa tingin ko din ay turo-turo nya ako.

"Ikaw, ano bang ginawa mo?" Sabi ni dash. Tinignan ko siya at para ba kamong galit ito.

"Wala ka ng pakialam dun. Hindi ikaw ang nasigawan kaya wala kang dapat malaman" sabi ko. Totoo naman eh. Psh.

"Isa pang beses na aigawan mo si vanessa...gagawin kong meserable ang buhay mo" sabi nya...

"meserable na ang buhay ko kaya wag mo ng dagdagan pa. At wala akong pakialam baka isang sipa ko lang sa'iyo mabakla kana at oo nga pala...wag na wag mo akong pagbantaan ng ganyan dahil mahurap na...."

lumapit ako sa kanya at binulong "baka magsisi ka" at tuluyang umalis. Wala pa naman si Mrs. Naclayan mamaya pa ang klase namin sadyang maaga lang akong pumasok.

Pumunta muna ako sa rooftop para tumambay  fifteen minutes pa naman bago mag-ring yung bell.

Kinuha ko ang aking cell phone at ni-dial ang cell phone number ni celine.

*KRIIIIIINGGGGGGGG*

*KRIIIIINGGGGGGGG*

[h-hello?]

"Uy, kamusta na? Kailan libing ni tito?"

[Ok naman reese...salamat nga pala sa pag-aalaga sa amin. Atsaka sa linggo na ang libing sa bahay namin...reese ansakit pa din] rinig kong paiyak na sabi ni celine

"Shhhhh...wag ka na umiyak, masaya na si tito ngayon kaya wag ka na umiyak. Pupunta ako sa inyo bukas"

[Salamat. Hihintayin ka namin bukas at...uuwi din si mommy kaya pumunta ka]

"Mmmm...sige na may pasok pa ako. Sinabihan ko na din yung kaklase mo na i-copy ka ng notes "

[Salamat ulit. Sige na, bye]

"Bye"

Umalis na ako sa rooftop at bumalik sa classroom. Ganon pa rin. Maingay pa din. Hay.

Sana bukas...wala ng ganito...

TENTENENEN TEN TEN TENTENENEN!!! YIEEEE NAKAPAG-UPDATE NA AKOOOOOOOOOOOOOO WAHAHAHAHAHA SARREH HAPPY LANG! SO YUN NA NGA PO! THANK YOU PO.