虹 taejin

1

kırık kalp, yaşanılanlardan sonra mutluluk için onarılmaya başlandı;
bir diğeri parçalara ayrılırken.

"Demek sonunda dışarı çıkmaya karar verdin."

Alay ve şaşkınlıkla konuşuşundan sonra derin bir nefes alıp ellerimi bornozun bağladığım kısmına attım.

"Bir saniye, bir saniye. Seni sapık."

Arkasına dönüp kendini geriye bıraktı, yatağa.

"Evet ne diyordum? Hah,"

Dolabı aralayıp ruh hâlime uyabileceğini düşündüğüm kıyafetleri alırken konuşmaya devam etti.

"Şükretmelisin ki aylar olmadı hyung. Düşünsene, of.Aylarca evdesin falan. Kaç hafta oldu?"

Hırkayı üzerime geçirdim. Hafif bir rüzgâr vardı ve akşama doğru yağmur yağar diye tahmin ediyordum.

"Üç, sanırım."

"Depresyonik bir tip değilsin. Jimin'i hatırlıyor musun? Kız onu sevmiyordu bile. Bir ayı geçmişti buhranlı hâlleri."

Hafifçe gülüp masanın üzerindeki gözlüklerimi elime aldım.

"O hâlâ Seul'de." derken aynaya dönmüştüm. Ellerim yavaşça iki yanıma düştü. Yere baktım.

"Nasıl görünüyor?"

Yattığı yerden doğrulup tekrar bana doğru döndü.
"Mutlu."

"Ne?"

Alt dudağı aşağı kıvrıldı.
"Bende şaşırmıştım. Şaka olmalı, diye düşünüp saatlerce takip ettim ama cidden, çok mutlu görünüyor şerefsiz."

"İnanamıyorum."

Kafasını salladı."Ben de."

Devam edeceğini farkettim.
"Ve şey, hyung."

"Ne?"

Hoşuma gitmeyecek bir şey duyacağımdan emindim.

"Şey.."

"Kafanı koparırım Kook, söyle hadi." diyerek ısrar ettiğimde ısırdığı dudağını serbest bıraktı.

"Şu sevgini vererek yaptığın dövme varya."

Gözlerimi yumdum."Ee?"

"Şey, sildirmiş onu. Başka bir dövme var."

Gözlerimi açtım.
"Yuh!"diye bağırdığımda geriledi.

"Hyung ben diyorum işte şerefsiz diye inanmıyorsun. Ne bekliyordun?"

Yutkunup saçlarımı taramaya başladım.
"Cidden sevdiğini sanmıştım.."diye mırıldandım. Güzel olduğunu söylemişti. Sevdiğini. Modum düşmüştü.
Yataktan kalkıp yanıma geldiğinde tarağı elimden alıp bana sarıldı.

Jungkook, bana, sarıldı.

Şokla havada kalan ellerimi sırtına koydum.

"Ben seni seviyorum hyung."