Kara Belam

1.Bölüm

"Durdur şu arabayı "dedim ama beyefendinin umurundamı sanki?
"Durdur şu arabayı!?" diye bağırdım en sonunda bana dönüp ürkünç bakışlar atarken
"Bana bağırma hakkını sana kim veriyor ?" Dedi Anan dicekken kendimi tutup hiçbirşey demedim kuzeyi ne kadardır tanısam bile sağı solu hala belli olmuyordu o yüzden biraz ürkmem gayet normaldi, arabanın camından bakmaya devam ettim
gözlerimden birkaç yaş firar ederken sesizcene hıçkırıyorumdum,

"Sen ağlıyomusun ?" Yok benim gülme şeklim böyle dicektimki diyemedim .....
Direksiyona vururken "lanet olsun ağlama" dedi tabi ben dururmuyum biraz daha ağlamaya başladığımda "Sana ağlama dedim "diye kükredi ve içinden bir küfür savurdu, hayvan. Hıçkırıklarım  arasında "sen-senden nefret ediyorum!" dedim bana senki ben lezim demiş gibi baktıktan sonra önüne dönüp güldü bu çocuk harbi manyakti onu anlamıştım ;
"Bunu herkesten duyuyorum "

"O zaman niye şaşırdın " gözlerini benim gözlerime kitledi daha önce onun gözlerinde görmedigim duygular vardı onları anlamaya çalışırken bir anda önüne dönüp,

"Çünkü sen herkes değilsin" dedi 

Ciddenmi ?

**********1 hafta önce **********
Koşuyorum ama nereye? Bilmiyorum sadece koşuyorum ama neden ? Bunuda bilmiyorum lanet olsun ben ne biliyorumki? En sonunda durup arkama bakıyorum hiçbirşey yok yorulduğumu düşünüp yere oturuyorum " kaç burdan" diye bir ses işitiyorum "Ne?  ayağa kalkıp sesin nerden geldiğini anlamaya çalışıyorum "Öykü kaç burdan "  en sonunda bu tanımadığım sese inanıp koşmaya başlıyorum  uçurum kenarına geldiğimde uçurumun yanına gidiyorum ne kadar büyük olduğuna bakmaya çalışıyorum ayağım kaydıgında bir çığlık koparıyorum, bi el beni hızla tutarken gözlerimi açıyorum;

"Öykü? Babamın özlem dolu gözlerini görünce seviniyorum beni güçlü kollarıyla uçurumdan çektikten sonra  ona doğru bir adım atıp   ona sıkıca sarılıyorum babamdan ayrıldığında onun öfkeli gözleriyle karşılaşıyorum  ve korkarak geri geri adım atmaya başlıyorum ;

"Baba?"

"Bunu bize niye yaptın kızım!?"

"Ne diyosun baba ne yaptım ?" Babamın arkasına baktığımda yıldız ablayı görüyorum bana nefret dolu bakışlar atıyor ve bana ;

"Hepsi senin yüzünden" diye bağırıyor ben hayır deyip çıldırmış gibi kafamı sallarken bir yandan ağlıyorum babam bana doğru gelip kollarımdan tutup beni uçuruma sürüklemeye başlayınca babama yalvarmaya başladım ve en sonunda ellerini benden çekti, gözlerimi sıkıca kapatırken bir yandan dua ediyodum yere çakılmayı beklerken bi el beni sıkıca tuttu sanki birdaha hiç bırakmıcakmıs gibi... gözlerimi bir daha açtığımda onun gözleriyle karşılaştım daha önce böyle güzel bir göz görmemiştim gözü film veya kitaplardaki gibi okyanus gibi veya orman gibi değildi gözleri....  siyahtı sanki bütün acılarını yutmuş ve hala ayaktaymış gibi ... beni yanına çekip sıkıca sarıldı..

"Ah Öykü öykü öykü "

Gözlerimi açtığımda sevtap ablanın gözleriyle karşılaştım " o gözlerden sonra bu gözler pek iyi gelmemişti" içimdeki iç sesi susturup sevtap ablaya "günaydın" dedim

"Günaydın kuzum hadi sana kahvaltı hazırlıyım, okula geç kalmak istemezsin"

"Tamam sevtap abla ben giyinip geliyorum " dedim sevtap abla gülümsedikten sonra odadan çıktı o odadan çıkar çıkmaz kendimi yatağa attım bi beş dakika tavana baktım ve rüyamı düşünmeye başladım normalde rüyalarımı çok kafama takmam ama bu ... o kadar gerçekciydiki, babamın o öfkeyle parlıyan gözleri,  ve o siyah gözler başımı hızlıca salladım sanki böyle yapınca anılarım silincekmis gibi ...    yataktan çıkıp  hazırlanmaya başladım   üzerime

Siyah kot pantolon üzerime beyaz  tişört ve ayakkabı olarak  beyaz adidas ayakkabılarımı tercih ettim saçımı salık bıraktıktan sonra aynada kendime baktım klasik ve sade bir şekilde  güzel olmuştum , aşağı indim sevtap ablanın hazırladığı kahvaltıyı yedikten sonra çantamı alıp dışarı çıktım uzun bir gün olacaktı ....

Yorum yapmayı ve beğendiyseniz vote atmayı unutmayın ne kadar vote o kadar bölüm:))