Masadayız annem babam ve ben..... gülüyoruz ,eğleniyoruz annem babamın yanağına pasta sürdükten sonra kaçmaya başlıyor babam ilk önce şaşırsada sonra olayı anlayıp eline biraz pasta alıyor ve annemi kovalamaya başlıyor ve bende yere yatmış kahkaha atıyorum.....
Annem ve babam gözümün önünden yok olduğunda hatırladığım anılar gözümden bir damla yaş akmasına sebeb oldu hemen elimin tersiyle gözyaşlarımı silip gülümsedim kahvaltımı hızlıca yaptım dışarı çıktığımda şoförüm bora abi beni bekliyordu onu es geçip otobüs duraklarına doğru giderken bora abi bana seslendi;
"Öykü babanın tam emri " göz çevirip arabaya doğru ilerledim ve arabaya bindim babamın böyle yapmasından nefret ediyordum bende her genç kız gibi okula kendi başıma gidebilirdim babam, annem öldüğünden beri hayatımı cehenneme çevirmişti tek başıma bir yere gidemiyordum gezemiyordum hatta arkadaş edinemiyordum erkek arkadaş mı hayatta olmaz .....
Telefonumu alıp kulaklıgımi taktım ve monoir-brıanna shadows şarkısını açıp gözlerimi kapattım ve bugünün çabuk geçmesini diledim ....
Okula vardığımızda arabadan inip okula doğru ilerlemeye başladım okulda hiç bir fark yoktu aynı okuldu sadece kişiler farklıydı sınıfıma çıktım ve sınıfın en arka yerine cam kenarına gidip oturdum yıllardır burada ben oturuyodum ve bu böyle devam edicekti kulaklığımı takıp şarkının tadını çıkarmaya başladım...
Kolumda hisettiğim dürtüyle gözlerimi açtım karşımda sinem vardı ve birbirimizden pek hoşlandığımız söylenemezdi;
"kalk burdan" kaşlarımı çatıp
"Ne?"
"Sağırmısın kızım yerimden kalk"
"Yerinmi?" Sahte bir kahkaha attım ve "Hatırlatta bir ara buna güleyim" dedim sinem bu dediklerimden pek hoşlanmamıştı ve birazda şaşırmıştı yıllardır beni hep ezip geçerdi ve bu yıl böyle olmıcaktı bu yılı babamın istediği gibi sorunsuz, olaysız geçirmeyecektim bu seneyi kendi istediğim gibi geçirecektim yerimden kalkıp;
"Bak ne dicem ben burdan kalkmıcam ve sen o küçük beyninle bu sefer istediğini alamıcaksın simdi burdan defol ve kendine oturacak başka bir yer bul çünkü burda ben oturcam " deyip yerime oturdum sınıftan ooo lama sesleri gelirken sinem öfkeden, kulaklarına kadar kızararak sınıftan çıktı ben kazandığım zafere gülerken bir iki dakika sonra sınıftaki herkes önüne döndü bir çoçuk hariç bana yıllar önce kaybettiği kardeşine bakarmışcasına bakıyordu ona ne var gibisinden başımı salladığımda çarpılmış gibi önüne döndü bugun kahvaltıda yürek yemiştim galiba ayriyetten acaba yüzümde bir şeymi var diye düşünmeden edemedim öğretmen geldiğinde sınıftaki sesler kesildi bende ilk defa hocayı dinlemeyib başımı sıraya koyup gözlerimi yumdum.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Belam
Teen Fiction"Herşey daha güzel olacak kızım sana söz veriyorum" dedi babası gitmeden önce öykü hıçkırıkların arasında bağırdı "hayır beni bırakma baba !!" Diz çöktü evet artık herşey bitmişti son ümidi babası ona sırtını çevirmişti artık hayatında kim kalmıst...
