Consequences w// BTS (Jungkook)

ℂhapter 4.

Lindy.

Voorzichtig klopte ik op de grote zwarte deur. "Binnen" klonk een mannenstem en ik duwde de deur open. Twee donkerbruine - bijna zwarte - ogen bekeken me nieuwsgierig en hij trok zijn wenkbrauw op. "Bent u Meneer Jeon?" mijn stem trilde en ik ademde langzaam uit. "Dat ben ik. En wie ben jij?"

"Uh, Lindy. Huang Lindy"

Zei ik knikkend en ik zag hoe hij zijn kaaklijn voor een tel aanspande. Had ik iets verkeerds gezegd? "En je moest me spreken?" hij keek me vragend aan en schoof wat papieren aan de kant. "Ga zitten" zei hij, en wees uitnodigend naar de stoel voor hem. Ik  zette me neer op de zwarte leren stoel en frummelde aan mijn mouw.

"Kom maar door met die vragen" zei hij en gaf een vriendelijke glimlach. "Uh-" ik keek hem aan en slikte. Zijn zwarte pak in cominatie met zijn donkere ogen, zwarte haar en zijn kaaklijn die een stoppelbaard bezat maakte hem ergens wat eng en een ongemakkelijke sfeer bekroop de kamer.

"Ik kom uh, wat vragen" zei ik tenslotte. Hij knikte als teken dat ik door kon praten. "Klopt het dat u 3 jaar geleden aan de zaak zat van meneer Huang?" hij knikte en hield zijn ogen strak op de mijne. "Klopt." zijn lippen bewogen een centimeter boven elkaar en zijn spieren spanden zich aan.

"Ik vroeg u af of u misschien bruikbare informatie had?" hij keek me aan en een frons ontstond op zijn voorhoofd. "Hoe bedoel je? Willen jullie de zaak heropenen?" hij keek me doordringend aan en zijn toon werd anders. "Nouja, we waren er al een tijdje mee bezig, maar aangezien u ook aan de zaak heeft gewerkt.." zei ik zacht. "Ik heb geen bruikbare informatie, maar misschien kan ik jullie helpen met de zaak"

Zei Meneer Jeon en ik knikte. "Zou u dat willen doen?" vroeg ik hoopvol en hij knikte. "Natuurlijk" hij glimlachte even ik stond op. Ik boog even als bedankje en gaf hem mijn nummer. "Als er wat is kunt u me bereiken. Morgen spreek ik om half 12 met iemand af in het cafeetje op de hoek, ik hoop dat u er ook zal zijn" zei ik en hij knikte.

"Ik zal er zijn"

Ik verliet het kantoor en liep door naar Mingyu, die buiten op een bankje zat te wachten. Zodra hij me zag aankomen stond hij op. "En?" zijn ogen glinsterden in het zonlicht en hij pakte mijn hand vast. Hoopvol keek hij me aan. "Hoe ging het?"

"Hij wil ons helpen met de zaak" zei ik blij, maar Mingyu's uitdrukking veranderde. "Is dat wel zo slim, na alles wat Karin ons vertelde?" vroeg hij zorgelijk. Ik knikte. "Ik wil eerst met eigen ogen zien of hij daadwerkelijk zo is" zei ik vastberaden. "Vooruit, maar ik moet weer aan het werk, zie je morgen bij het café" Mingyu trok me in een omhelzing en wou weglopen.

"Meneer Jeon gaat ook mee" riep ik nog snel. Mingyu draaide zich op en liet een duidelijk harde zucht horen. "Zie júllie morgen" zei hij vervolgens en liep zwaaiend weg. Ik lachte even en stapte vervolgens in mijn eigen auto. De witte Toyota Yaris moest maar eens snel vervangen worden, want het ding rammelde aan alle kanten.

Op de bumber zat een grote kras en de bekleding van de linkerstoel achterin was half kapot. Ik reed naar huis en opende de voordeur. Op de keuketafel lag een briefje waar mijn moeder en zusje de groeten deden en zeiden dat ze een dagje gingen winkelen. Ik plofte op de bank en sloot mijn ogen. Ik voelde dat we dichterbij kwamen met de zaak..