Consequences w// BTS (Jungkook)

ℂhapter 5.

Lindy.

Het was vrijdagochtend en ik haastte me naar het cafeetje. Ik opende de grote groene deur en zag tot mijn verbazing dat Mingyu en Meneer Jeon er al zaten. Snel schoof ik aan en bestelde een cappuccino. Mijn ogen bleven hangen bij de donkere ogen van Meneer Jeon die elke beweging die ik deed volgde.

"Ik wil jullie wel helpen"

Zei Meneer Jeon en een glimlach verscheen op mijn gezicht. "Ik waardeer dat heel erg" zei ik enthousiast en hij glimlachtte. Terwijl ik mijn cappuccino opdronk, bespraken Mingyu en Meneer Jeon nog de laatste dingen. Niet veel later vertrok Meneer Jeon en ik stond op. "Zwaai je me uit op het vliegveld?"

Mingyu keek me hoopvol aan en ik knikte. "Ofcourse!" Ik pakte mijn schoudertasje en samen verlieten we het café. Nadat Mingyu zijn twee koffers had ingeladen vertrokken we in een taxi naar het vliegveld en namen even later plaats in de zithal. Terwijl Mingyu wachtte haalde ik twee frappuccino's. Ik plofte naast Mingyu neer en overhandigde het.

Genietend dronken we beiden van ons drinken en praatte over van alles en nog wat. De juiste vlucht vertrok bijna en terwijl ik op mijn tenen stond omhelsde ik Mingyu. Hij gaf een liefdevolle aai over mijn hoofd en pakte vervolgens zijn koffers. Terwijl hij wegliep draaide hij zich nog een keer om.

"Ik zie je snel, dongsaeng!"

"Goede reis, Oppa!"

Ik keek hem glimlachend aan en nadat hij uit het zich verdwenen was liep ik weg. Ik liet de taxi stoppen bij het politiebureau en liep naar binnen. Ik had de sleutel van het kantoor van Mingyu en voorzichtig opende ik de deur. Het kantoor was erg netjes en op het bureau stond niets meer dan een computer, een lampje en een bak met pennen.

Voorzichtig liep ik naar de grote kast en opende de deur. Er lagen een hoop bladen en documenten in en zonder al te veel geluid te maken doorzocht ik stuk voor stuk elk blad. Uiteindelijk had ik het juiste dossier gevonden en wou net omdraaien toen ik een geluid hoorde. Mijn hartslag verhoogde zich en mijn handen begonnen kwam te worden.

Voor een tel sloot ik mijn ogen en draaide me met een ruk om. Ik keek recht in het gezicht van Meneer Jeon. "W-wat doet u hier?" stamelde ik verbaasd. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik automatisch een stap naar achter deed. "De deur stond open, dus vroeg ik me af hoe dat kon. Wat doe je?"

Langzaam liep hij dichterbij en ik omklemde het dossier zo stevig mogelijk. "Ik moest uh, wat halen. Niks bijzonders" haastig duwde ik de kastdeur dicht en wou de kamer uitlopen. Een koude hand liet me stoppen en verschrikt draaide ik me om.

Meneer Jeon had mijn pols gepakt en trok me ruw terug. "Zie me niet als een vreemde. Ik wil je helpen en er voor je zijn, probeer het te accepteren. Laten we samen naar het dossier kijken wat je in je hand hebt" zijn kalme stem maakte me rustiger en ik knikte. "Okay" mompelde ik en samen liepen we naar zijn kantoor.

Langzaam gaf ik het dossier aan hem en hij opende de map. Zijn ogen liepen alles op een snel tempo langs en vervolgens keek hij me aan. "We gaan de dader vinden" hij klonk zelfverzekerd en ik knikte hevig. "Daar was ik al mee bezig" zei ik en haalde een foto uit mijn jaszak. Ik had hem altijd bij me en het droeg waardevolle herinneringen aan me mee.

Aarzelend overhandigde ik het fotootje en Mener Jeon bekeek hem aandachtig. "Dit ben ik op 6-jarige leeftijd. Mijn vader staat aan de linkerkant en mijn neef aan de rechterkant. Hij had me meegenomen naar een draaimolen en die tijd zal ik nooit vergeten" vertelde ik en mijn ogen werden waterig.

Meneer Jeon wreef mijn zijn hand over mijn rug en gaf de foto terug. "Ik weet zeker dat hij heel veel van je hield" zei hij en glimlachte. Ik knikte vriendelijk en veegde een traan weg die over me wang was gerold. Meneer Jeon was eigenlijk heel vriendelijk, besefte ik

Hij nam me mee naar de kantine, waar meer agenten en andere mensen zich bevonden en kwam aanlopen met twee mokken koffie in zijn hand. Hij zette zich naast me neer en gaf me een mok. Dankbaar keek ik hem aan, terwijl ik langzaam een slokje dronk. Even later bedankte ik Meneer Jeon en vertrok naar huis.

Mijn moeder was eten aan het koken en ik gaf haar een knuffel. Aan haar lichaamstaal voelde ik hoe ze geschrokken was, maar daarna ontspande. "Hey, lieverd" mijn moeder draaide zich om en glimlachte. "Je neef komt morgen een weekje logeren, want je oom moet een week naar het buitenland voor zijn zakenreis"

Ik keek verrast op en lachtte. Mijn 6 jaar oudere neef, Huang Ji-Hun was vroeger altijd vaak bij ons en was erg liefdevol. Zijn vrolijke gedrag viel altijd als eerste op en zijn lach herkende je uit duizende. Hij betekende erg veel voor mij en mijn familie en ik was erg blij dat ik hem weer zag na een paar jaar.

Na het eten vertrok ik naar boven en plofte neer op mijn bed. Ik haalde mijn mobiel uit mijn zak en haalde de naam van Mingyu tevoorschijn. Bellend pakte ik de laptop erbij, die zich bevond op mijn nachtkastje en zocht een leuke film op. Na drie keer overgaan kreeg ik de voicemail en met een teleurstellende zucht legde ik mijn mobiel neer.

Ik belde hem morgen wel.

------
Koreaanse woorden:
Dongsaeng: jonger iemand/jongere broer of zus
Oppa: oudere broer