-Bütün apartman sigara kokuyormuş. Komşuları oturmaya gelmek istemiyorlarmış ona. Sanki komşu kaldı bu devirde... Neymiş efendim, apartmanın beyaz duvarları bile sararmış. Şuna da bak sen! Ben biliyorum onun neden böyle yaptığını da, işte...
-Neden yapıyor sence?
-bu kadın beni çekemiyor.
-Üzeyir Amca bence bunlar aramızda kalsın, gelseninle biraz yürüyüş yapalım. Sigaranı denize karşı yakarsın olmaz mı?
-Olur evladım ama unutma bak bu kadının gözleri de bir tuhaf bakıyor.
-Deniz gibi bakıyor sadece korkma Üzeyir Amca...
Apartmanımızın ikinci katı yıllardır boş. Ne gelen var ne giden. Sahibi bile uğramıyor. Birinci katta ise diş hekimi Yalçın bey var. Yalçın Bey'e her ay okumak istediği kitapları ben getiririm. O benim dükkânıma pek uğramaz ama iyi anlaşırız. Çok ilginç ama bir o kadar da iyi bir adamdır kendisi... Tam eve dönerken Yalçın Bey'le kapıda karşılaştık.
-Burak geçen gün getirdiğin kitabı hiç beğenmedim.
-Başka kitap getireyim Yalçın Bey ama neden beğenmediniz ki?
-Kadın adamı terk etti. Hem de hiçbir şey söylemeden. Olur mu öyle şey?
-Herkes olmasın ister ama hayat bu... Siz kitabı sonuna kadar okudunuz mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim küçük dünyam
ПоэзияKendimle baş başa kalmayalı uzun zaman oldu. Kısacık hayatımı hep başkaları için yaşadığımı fark etmeye başlayalı ise sadece birkaç hafta... Şu sıralar eskisi kadar güçlü değilim. Zaten hiçbir şey eskisi gibi değil. Değiştim ama bu çok geç kalınmı...
