Benim küçük dünyam

Korkma kalbim

-Aslında kadın adamı terk edince ben de kitabi terk ettim.
- Yine mi Yalçın Bey Bir kere de bitirin şu verdiğim kitapları, belki sonu tam da izin istediğiniz gibi biter bir gün...
-Hic sanmıyorum Burak. Hem benim istediğim gibi bitse ne değişir ki? Hayatın içinde yaşadıklarımız değişmedikten sonra kitaplarda mutlu olsak ne yazar?
  -En azından mutlu olduğumuz bir yer bulmuş oluruz ve bence buna değer...
Böyle bir aileye sahibim işte... Sahilde küçük bir sahaf dükkânım var. Hayatımın evle dükkân arasında geçip gidiyor. En sevdiğim şeyler en yakınımda... Bir bakıma şanslı insanlardan sayılırım. Kitaplar kadar denizi de seviyorum.
Denize yakın olmak beni mutlu ediyor. Sanki bütün mutsuzluğumu benden alıp tuzlu suyuna karıştırıyor. Bu hayatta bunu yapabilecek başka ne var ki?
    
     Hayatımı çok daha kısa da anlatabilirim. Yaşıyorum, evet hâlâ yaşıyorum ve bu hayat nasıl bitecek bilmiyorum ama kendimi iyi hissediyorum. Unutmadan bir de hemen salonumun camından görünen, tam karşımdaki apartmanın üçüncü katında bir kız var, onun adı da Başak.
Görmüyor. Hayata köpeğiyle beraber tutunuyor... Dünya onun için çok karanlık ama biz çok iyi iki arkadaşız ve bu karanlığı onunla paylaşabiliyoruz. Onun için vakit buldukça bazı kitapları seslendiriyor um. Sesimi çok sevdiğini söylüyor, annesi okuduğunda dinlemek istemiyorumuş. Sırf bu yüzden sevebileceği birçok kitabı okuyarak kasetlere kaydettim ve küçük teyibinde dinlemesini sağladım.
    -Burak bugün benimle neler yapabilirsin?