~Λαθος~

36 2 0
                                    

Ειμαι στο σπίτι του Μαλακα κολλητού μου.Βλεπουμε αγώνα ποδοσφαίρου και ήθελε να γιορτάσουμε τα γεννεθλια μου που ήταν χθες αλλά δεν του σήκωνα το τηλεφωνο οποτε πρέπει να παίξω χαρούμενος για τα ηλίθια γεννεθλια μου σήμερα παλι.

«Να παραγγείλω πίτσα;» Ρωτάει με το κινητό στο χέρι

«Όχι» απαντάω και σηκωνομαι παιρνω το κινητό και τα κλειδιά που είχα αφήσει στο τραπέζι.

«Που διαολο πας είπαμε να κάνουμε κάτι σήμερα» τον νιαλλ τον ξερω από τουπέ που ήμουν 5 είναι σαν αδερφός μου.Μπορει να είναι μαλακας αλλά είναι ο μόνος που με βοήθησε στις δύσκολες στιγμές.

«Δεν έχω διάθεση για να γιορτάσω τα σκατογεννεθλια μου είχα αρκετά στο σπίτι πίστεψε με.Θα πάω σπίτι έχω να τελειώσω κάποια θέματα» και με το θέματα εννοώ τα τραγούδια.Δεν είχα καμία γαμημενη όρεξη να γιορτάσω μια μαλακια που ούτε καν με ενδιέφερε.

«Από το να κάθεσαι και να σκέφτεσαι μαλακιες καλυτερα να κανείς κάτι χρήσιμο στην ζωή σου επιτέλους» νευρίασα.Ηθελα να του πάρω το κεφάλι και να το κοπανήσω στον τοίχο

«Κανω Ότι σκατα γουστάρω να κανω!Αν με βαρέθηκες να μου το πεις όχι να λες ηλιθιότητες για την αχάριστη ζωή μου!» Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά από νευρα ήξερα ότι αν συνεχιζα να μιλάω και να με νευριάζει θα έσπαγα ότι έβρισκα.

«Δεν κανείς τιποτα.Πινεις καπνίζεις γαμας οποτε γουστάρεις ξενυχτας σε σημείο να σε ψάχνουμε για 2 μέρες!Εισαι αγενής στον κάθε μαλακα γύρω σου και δεν ξερεις ποσό αληθεια νοιάζονται για εσένα!» Τον έβλεπα να κοκκινίζει.Βεβαια ειμαι πολυ διαφορετικός από αυτόν.

«Ναι γαμω είναι τελείως διαφορετικός από εσένα!Τα έχεις με μια 2 χρόνια τωρα βρήκες το σπιτάκι σου το αμαξι σου!Εχεις τους γονείς σου να σου πληρώνουν τα παντα!Δεν μεθας δεν καπνίζεις!Εισαι ακριβώς αυτο που δεν γουστάρω να γίνω!Αν είναι μου το χτυπάς και αλλο είναι η ωρα να φεύγω από εδώ!» Τα νευρα μου είχαν βγει απέξω.

Ανοιξα την πόρτα και βγήκα έξω κλείνοντας την με δύναμη.Μπηκα στο αμαξι και επερνα ανάσες.Εχασα τον έλεγχο χτυπούσα το τιμόνι με τα χερια μου και γρύλισα.Εβαλα το κεφαλι μου προς τα πίσω βγάζοντας ένας ηλιθιο λυγμό κλάματος.Δεν είχα δάκρυα όμως.Τα χερια μου στο κεφάλι να το χαϊδεύουν για να ηρεμίσει από τις φωνές.

«Σκατα!» Φώναξα και χτύπησα άλλη μια το τιμόνι.

Έβαλα μπρος το αμαξι και έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.Αναψα ένα τσιγάρο την ωρα που ήμουν σε ένα φαναρι.Δεν με ηρεμούσε όμως σκατα είναι.Το πέταξα απέξω εφόσον δεν με επηρέαζε.Μετα από 10 λεπτά έφτασα επιτέλους σπίτι.

I tried. Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang