Sen bana hastalığını anlatırdın dinlerdim, gözlerim dolardı bir șey diyemezdim.. Yüzüme bakardın.. O halinle bile moralim bozulmasın diye espiri yapıp güldürmeye çalıșırdın, tebessüm ederdim.. Ama gözlerimi kırpamazdım,
Sen bana bakarken düșmesini istemezdim o damlanın.
Sen beni güçlü zanneder fikir isterdin..
Konușamazdım.
Duymanı istemezdim o ağlamaklı ses tonumu.
Elimden ne gelebilirdi ?
İçimden bir șeyler kopardı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalem İzleri
RandomBen karanlıktan çıkıp geldim. Sana karanlığı öğretmeye... Aslında bu korkutucu renk tonunun ne kadar samimi olduğunu... Aslında korkulması gerekenin insanlar olduğunu... Bu renk tonuyla başbaşa kaldığın anın verdiği huzuru... Erişemem dediğin bu ren...
