Ne kadar içten yazılabilir
Bu bir gizemdir
Ancak yalnız kalınabilir
Ne kadar yalnız kalınabilir ki?
Öyle yahu insanız biz
Nereye dökersek derdimizi
O an biteriz
Sona yaklaşmak ondan uzaklaşmak gibi
Bir yorgana sarılıp ısıtmak kendini
Bir cümle yazıp avutmak
Ya da aramak kendini
Ona sarılıp uyanmak
Her şey bir rüyayı yaşamak gibi
Bir nefeste sahipsiz bıraktığımız anılar
Bir dumana tıkmaya çalıştığımız dertler gibi
Unuttuğumuz insanlar
Aniden karşımıza çıkan biri
İçine kapanmak, soyutlamak kendini
İçimdeki acize bak
Somurttum bak yine somut bir örnek gibi
Öyle işte
Böyle güzel bir hatıra
Sonunu görmek tüm duygularını sığdırabilmek mi satıra?
Söyle işte
İçten içe
Göğe tırmanıp ulaşmak kendine
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalem İzleri
AcakBen karanlıktan çıkıp geldim. Sana karanlığı öğretmeye... Aslında bu korkutucu renk tonunun ne kadar samimi olduğunu... Aslında korkulması gerekenin insanlar olduğunu... Bu renk tonuyla başbaşa kaldığın anın verdiği huzuru... Erişemem dediğin bu ren...
