Τα μάτια.

1 0 0
                                    

Περνούσα έξω από το μισογκρεμισμένο αρχοντικό. Σχεδόν πάντα περνούσα από μπροστά για να γυρίσω σπίτι μου αλλά ποτέ δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Αυτή τη φορά όμως κάτι μου τράβηξε την προσοχή, ένας γεράκος κοντοστάθηκε έξω από το σπίτι, έκανε το σταυρό του και άνοιξε μια ομπρέλα. Η ματιά μου ασυναίσθητα περιπλανήθηκε στον ουρανό, όταν όμως τον ξανά κοίταξα, προς έκπληξη μου, την κρατούσε χρησιμοποιώντας την ως ασπίδα για να μην κοιτάξει το σπίτι. Η περιέργεια μου μεγάλωσε καθώς τον παρακολουθούσα. Έπρεπε να τον ρωτήσω γιατί το κάνει αυτό. Πλησίασα προς το μέρος του και του χαμογέλασα ευγενικά.

<<Καλησπέρα σας, είστε από την γειτονιά;>> εκείνος δεν ανταποκρίθηκε. Δεν με κοίταξε καν, ούτε με την άκρη του ματιού του. Συνέχισε απλά να περπατάει.

<<Μήπως χρειάζεστε βοήθεια;>> πάλι τίποτα.

<<Γιατί κρατάτε έτσι την ομπρέλα σας;>> ξαφνικά πάγωσε πριν κάνει άλλο βήμα. Χωρίς να με κοιτάει και χωρίς να κατεβάσει την ομπρέλα έδειξε το αρχοντικό.

<<Κάτι τρομερό έχει συμβεί σε αυτό το σπίτι. Κάτι κακό βρίσκετε μέσα σε αυτό. Δεν βλέπεις κορίτσι μου τις εικόνες και τις προσευχές που είναι κρεμασμένες στην εξώπορτα του;>>

Είχα μείνει στήλη άλατος να τον κοιτάω. Ένιωσα ένα αεράκι πίσω μου και ανατρίχιασα καθώς τον έβλεπα να ξεμακρένει. Κοίταξα το σπίτι όμως τίποτα δεν μου φάνηκε διαφορετικό.

Stories of another woman.حيث تعيش القصص. اكتشف الآن