Sonsuzluk Şimdi Başlıyor

Yoksa ... ?

1. BÖLÜM

Yoksa..?

“Kahretsin! Sana kaç kez söylemem gerek ben ondan hoşlanmıyorum!”

“Ama tavırların öyle söylemiyor.” dedi.  Alaycı bir gülüşle.

   Bu kız ne kadar salak kaç kez söyledim ‘Ben Kevin’dan hoşlanmıyorum.’ Diye. Ama hala ısrar ediyor. Aslında bende bu kadar tepkiyi niye verdiğimi bilmiyordum. Kim bilir beklide gerçekten hoşlanıyordum.’Saçmalamayı bırak.’ dedim kendi kendime ama anlaşılan yüksek sesle söylemişim ki Erica;

“Peki sen öyle diyorsan…” dedi. Umursamaz bir tavırla.

“Tamam hadi gidelim artık baksana okulda kimse kalmadı.” dedim.

Koridor boyunca yürümeye başladık

   Erica aslında çok sempatik bir kız. Sarı bukleleri ve safir mavisi gözleriyle barbie bebekler gibi.

   Ve işte bu Erica benim en yakın DOSTUM.

   Ben ise kahverengi saç ve gözlere sahibim tenim ise esmer.

   Ya Kevin? Kevin’ın simsiyah omuzlarına dökülen dalgalı saçları buğday rengi teni zümrüt yeşili gözleri var. Ve bu haliyle şimdiye kadar gördüğüm en yakışıklı erkek.

   Tam okul kapısından çıkacaktık ki arkamda Kevin’ın sesini duydum.

“Nerissaaa!” Arkamı döndüğümde tam dibimdeydi aramızda sadece 5-10 cm vardı diyebilirim.

“Evet?” dedim.

   Ve o anda ne olduysa karnıma ağrılar girdi. Kalbim göğüs kafesimi parçalayıp çıkacaktı sanki O andan sonra anladım ki ben Kevin’dan ciddi ciddi hoşlanıyordum. Hatta hoşlanmaktan da öte.

Kahretsin ki aşık oluyordum!

“Biliyorsun yarın Trigonometri yazılısı var.”

Tekrar “Evet?” dedim. Soru sorar gibi.

“Benim trigonometrim çok kötü. Acaba rica etsem birlikte çalışabilirmiyiz?” Yanlışmı duymuştum yoksa.

“Ah-ha.” dedi Erica ve bende yanlış duymadığımı anladım.

   Yoksa o da benden mi hoşlanıyordu? Evet. Başka nasıl açıklanabilirdi ki. Oktay’ın sesiyle kendime geldim ve böylece kendi içimdeki konuşmam son buldu.

“Tamam anladım. Yalnız çalışmak istiyorsun.” dedi. Tam gitmek üzere arkasını dönmüştü ki bileğinden yakaladım.

“Yanlış anladın. Ben sadece bir an şaşırdım o kadar.”

“Bunda şaşıracak ne var.  Ben sadece beni çalıştırıp çalıştıramayacağını sordum.”

“Tamam. Benim için bir sorun yok. Nerede? ve saat kaçta?”

“Bizde buluşmaya ne dersin saat 3 uygun mu?”

“Evet. Yalnız ben sizin evi bilmiyorum.”

“Sorun değil. Ben senin evini biliyorum gelir alırım.”

“Peki. Görüşürüz.”

   Kevin yanımızdan ayrılınca bizde okuldan çıktık. Yolda ilerlerken Erica direk konuya girdi.