Sonsuzluk Şimdi Başlıyor

Kara büyü ormanı.

9. BölümKara büyü ormanı."Peki ne kadar süre sonra bu şeye dönüşeceksin?"Bunu söylemeye hala dilim varmıyordu."Tam iki gün. Iki gün sonra tam anlamıyla bir vampire dönüşmüş olacağım. Kana susamış bir vampire. Içinde insanlığından tek bir kırıntı bile kalmamış bir vampire."Neden bana bunları söylüyorsun?""Çünkü iki gün sonra tüm bunları söylemek için çok her kalmış olabilirim. Şimdi sen şöyle hala beni seviyor musun?""Ben. Ben hala karşımda aşık olduğum Kevinı görüyorum. Hiçbir şeyi değişmemiş. Eski Kevin. Benim Kevinım. Seni sevmekten hiç bir zaman vazgeçmedim. Vazgeçmemde."Ertesi sabah"Günaydın sevgilim.""Günaydın."Hala inanamıyorum. Yani sevgili olduğumuza. Diğer meseleye gelince şimdiden alışmaya başladım. Vampir sevgili kulağa artık o kadar da kötü gelmemeye başladı. Sanırım aşk böyle birşey. Karşındakinin ne olduğunu kim olduğunu önemsemiyorsun. Sınır tanımayan birşey. Kevinla ormanda konuştuktan sonra beni evime bıraktı. Uzun zamandan beri ilk kez bu kadar huzurlu ve mutlu bir uyku çektim. Sabah sabah Kevinı görmekse paha biçilemez bir duyguydu. Okula doğru yürürken öğrenmem gereken herşeyi öğrenebileceğimi düşünerek sordum."Bundan sonra ne olacak?""Çok basit. Tam anlamıyla bir vampir olabilmem için eğitim almam gerek.""Nasıl yani?""St. Blade'e gitmem gerek.""Yani bu bir nevi vampir okulu öyle mi?""Evet.""Ne yani hiç görüşemeyecek miyiz? Ayrı okullarda mi okuyacağız?""Evet ama bir süreliğine. Birlikte olmanın bir yolunu bulacağım.""Sana inanıyorum. Peki bu okul nerede?""Kara büyü ormanında.""Vay canına. Senin bundan sonra orada yaşayacak olman çok ilginç.""İnan benim için de öyle." devamı geliyor

Her gün yürüdüğüm bu yol bugün o kadar kısa gelmişti ki. Sınıfa girdiğimizde tüm gözleri üzerimde hissettim. Gülüşüp konuşuyorduk. Belki Kevin farkında değildi ama ben farkındaydım. O anda Ericanın bana şaşkın şaşkın bakan yüzüyle karşılaştım.Kevin"Son iki günümüz var. Iyi değerlendirmeliyiz. Bu iki gün hep birlikte olalım.""Tamam ama bana 5 dakika ver lütfen.""Neden?""Ah Erica çok masum bakıyor. Ona olanları anlatmalıyım."bunları söylerken çoktan Ericanın yolunu tutmustum. "Tamam bekliyorum."ardından soluğu Ericanın yanında aldım. Başladım anlatmaya. Ben anlattıkça Ericanın ağzı daha da açılıyordu. Sonuncu fikrini söylediğimde "Ne !" diye öyle bir bağırdı ki sınıf inledi resmen."Sus kızım Kevin duyacak. Ona daha söylemedim.""Ne zaman söylemeyi düşünüyorsun acaba.""Kendimi hazır hissettiğim zaman.""Kızım sana birşey söyleyeyim mi? Kafayı yemişsin sen.""Sağol canım. Biliyorum."Ve kahkahayı bartın. Kaç aydır ilk defa içimden gelerek kahkaha atıyordum. Tüm sınıfın 'kafayı yemiş bu' der gibi bakmalarına rağmen. Içimden gelircesine.